บทที่- 11- จูบนี้ที่ตราตรึง
เมื่อวิ่งมาถึง ไอ้โจรชั่วกำลังจะขึ้นตึก หลานชายเพียงคนเดียวของคิมหันต์ก็รีบวิ่งไปดึงแขนล่ำ ๆ นั้นอย่างรวดเร็ว
หมับ !
"....." อีกคนหันมาทำเอาขุนนางมึนงง ทำไมไม่ใช่ไอ้โจรนั่นวะ ก็เขาวิ่งตามมาอย่างกระชั้นชิดนี่หว่า แล้วมันหายไปไหน มันไม่น่าจะวิ่งหนีเขาพ้นนะ
ยิ่งคิดก็ยิ่งงง จนต้องยืนเอ๋ออยู่กับที่
"ครับ ?" อีกคนสงสัย ว่าหนุ่มหน้าตาดีคนนี้มาจับแขนเขาทำไม หรือว่าอยากได้เขาไปกินกันนะ ‘หล่อมาก เห็นแล้วอยากว่ะ’
ดวงตาของชายแปลกหน้าวาววับ ทำให้ขุนนางสะดุ้งเยือก รีบปล่อยมืออย่างไว
"ผมขอโทษ คือผมตามคนที่รู้จักมาครับ แต่กลายเป็นคุณไปได้ ต้องขอโทษนะครับ" ขุนนางเอ่ยแล้วจะเดินหนี แต่อีกคนกลับก้าวขาตาม พร้อมกับประชิดกายเขาอย่างรวดเร็ว
"หึหึ ไม่เป็นไร ความจริงพี่ชอบนะ กับการที่น้องจะหลงเสน่ห์แล้วอยา
