บทที่ -13- แหวนเป็นเหตุ
นักศึกษาหนุ่มทั้งสามนั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งรถตู้สีดำคันหรูได้เคลื่อนเข้ามาจอด เมื่อหนุ่มทั้งสามเห็นก็แยกย้ายกันทันที โดยเฉพาะดลธวัช
"ตกลงมึงสองตัวไม่ไปเที่ยวกะกูชะ" สัญญาถามขึ้น
"กูไม่ไป" ขุนนางพูดขึ้น
"แต่กูไป" ดลธวัชตอบพลางยักไหล่ ไม่สนต่อสายตาของขุนนางที่มองเขาตาเขียวปั๊ด
"มึงอยากถูกอากูเชือดอ่อ" ขุนนางหวาดผวาแทน
"เหอะ กูไม่กลัวหรอก กูอยากจะไปเอาสาวเต็มที เมื่อกี้กูโคตรเสียดายน้องแก้วเลย ทั้งสวยทั้งอึ๋ม มึงนะมึงไอ้ขุน ไม่น่าพูดแบบนั้นเลย แบบนี้น้องเขาไปเอากับคนอื่นแน่ ๆ" พูดอย่างเสียดาย
แล้วก็จับข้อมือของสัญญาเดินหลบเข้าไปในฝูงชน โดยที่ขุนนางมองตามตาโตอ้าปากค้าง เขาว้าวุ่นในใจ ไม่รู้จะตอบคนเป็นอายังไงหากถูกถามขึ้นมา
คนในรถตู้คันหรูเกิดมีแววตาลุกวาบเหมือนไฟบรรลัยกัล
