บทที่- 17- ความหึงของดลธวัช
รถขนศพของนายวินัย รวมทั้งเพื่อนร่วมงาน มาถึงวัดแล้ว ดลธวัชเห็นร่างของพ่อที่นอนสงบนิ่งอยู่ในโลง หัวใจก็เจ็บปวด แทบจะขาดใจ ความผิด ความเลว ที่เคยได้ทำ มันผุดขึ้นมาเป็นระลอก ๆ
ทั้งการเล่นบอล เป็นหนี้ทีละหลายหมื่น พ่อก็เป็นคนรับใช้ให้ โกหกพ่อนู่นนี่ เพื่อเอาเงินไปจ่ายให้สาว ๆ เมื่ออยากจะเอา หรือปิ๊งใครสักคน
ตราบาปเหล่านั้นมันย้อนกลับมาทำร้ายใจของเขา เพราะดลธวัชไม่เคยจะได้ทำตัวดี ๆ กับผู้ให้กำเนิดเลยสักครั้งเดียว หาแต่เรื่องกลุ้มอกกลุ้มใจมาให้ไม่มีหยุดหย่อน
ทีนี้พ่อคนเดียวของเขาก็มาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ดลธวัชไม่ได้ทำตัวเป็นลูกที่ดีให้พ่อเห็นเลย แม้กระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต
“ฮึก พ่อ พ่อครับ พ่อ ผมขอโทษ ขอโทษ ขอโทษนะพ่อ ที่เป็นลูกที่ไม่ดี เป็นลูกที่เลว สร้างแต่เรื่องให้กับพ่อ ฮึก ฮึก ดลมันชั่ว ฮือ ๆ” ดลธวัชถ
