บทที่ -3- จะจ่ายด้วยเงินหรือจ่ายด้วยตัวมึง
1866 คำ
บทที่ -3- จะจ่ายด้วยเงินหรือจ่ายด้วยตัวมึง
ที่ทำงานของคิมหันต์
โปรดอย่าเข้าใจผิด คิดว่าดลธวัชได้ไปสถานที่สุดหรูนะครับ... เพราะมันไม่ใช่ นี่เป็นเป็นห้องทำงานแสนจะมิดชิดมาก และดูท่าว่าจะปลอดภัยสุดด้วย เพราะกว่าจะเข้าได้ต้องผ่านการสแกนม่านตา ซึ่งมันค่อนข้างลึกลับซับซ้อนเพราะม่านตาแต่ละคนมันไม่ได้เป็นเหมือนกัน
ซึ่งดลธวัชก็ไม่รู้หรอกว่าจะรักษาความปลอดภัยแบบนี้ไปทำไม ก็แค่เจ้ามือโต๊ะบอลเถื่อนก็แค่นั้น
เอาจริง ๆ หนุ่มนักศึกษาไม่ได้รับรู้อะไรสักเท่าไหร่ ว่าตระกูลของขุนนางทำอะไรนอกเหนือไปจากเปิดบริษัทเกี่ยวกับประกันรถยนต์
มารู้ก็ตอนนี้แหละ ว่าอาของเพื่อนเป็นเจ้าของโต๊ะบอลที่เขานั้นแทงอยู่ แถมเป็นหนี้หลักแสนอีกด้วย
คิดแล้วหัวใจของหนุ่มหล่อก็ว้าวุ่น... ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำยังไงกับเขา
ดลธวัชนั่งรอเกือบชั่วโมงอย่างกระวนกระวายใจ ร่างสูงบึกบึนก็เข้ามา
ครืดดด
นักศึกษาหนุ่มหันขวับไปมองอย่างรวดเร็ว
ผู้ชายร่างสูงเกินมาตรฐานชายไทย น่าจะราวๆ 190 สวมเสื้อยีนส์แขนยาว กางเกงยีนส์ขายาว ผมนั้นเป็นทรงสกินเฮด หรือที่เรียกกันว่า The Butch Cut ทำให้ใบหน้าคมนั้นดูดิบเถื่อนและกร้าว แต่ก็ไม่อาจจะปฏิเสธไปได้ ว่า ผู้ชายคนนี้ หล่อเหลาอย่างวายร้าย
ไม่ได้หล่อแบบพระเอกที่นุ่มนวลชวนโรแมนติก แต่กลับหล่อแบบชุดกระชากลากถูนางเอกให้เข้าวิวาห์เหาะ นี่ถ้านางเอกหรือสาวสวยมาเจอคงน้ำแฉะแน่ ๆ
และมันก็น่าแปลก ที่หัวใจของหนุ่มนักศึกษาอย่างเขาเต้นรัว ๆ ขึ้นมาปัจจุบันทันด่วน แถมมีน้ำเอ่อที่รูเล็กของหัวหยักอีกด้วย ซึ่งมันไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้ชายมาก่อน
"มองตาไม่กระพริบแบบนี้ เ****นเหรอ" เจอปุ๊บก็ถามแบบนี้เลยนะ
".... ห๊ะ ?" ดลธวัชงง
"จ้องกูตาไม่กระพริบ... อยากกินกูเหรอ ก็ดีนะ ช่วงนี้กูเครียด ๆ มาให้กูระบายมั่งก็ดี มึงจะได้ลดค่าหนี้ลงไปด้วย" คิมหันต์ไม่พูดพล่ามทำเพลง มือปลดกระดุมเสื้อออกทันที
"เห้ยย ไรวะ" ดลธวัชตกใจ อะไรวะ เจอปุ๊บเอาปั๊บ นี่เขาเป็นผู้ชายนะเฟ้ย
"คุณ.. เดี๋ยว... คุณทำบ้าอะไรของคุณ" พูดไปกลืนน้ำลายไป ก็รูปร่างผู้ชายคนนี้มันน่าลูบไล้ซะจริง ๆ
เห้ย ไม่ใช่ แฮ่ม คิดผิด ๆ
เอิ่ม เขาเป็นผู้ชาย แล้วจู่ ๆ จะมาโก่งตูดให้ผู้ชายด้วยกันเอา บ้าปะนี่
เออ... มันต้องแบบนี้
"เดี๋ยวไร.. ก็มึงอยากไม่ใช่เหรอ เห็นมองกูตาไม่กระพริบแบบนั้น" คิมหันต์พูดพลางก้าวเข้ามาหาดลธวัชอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวนะ คุณบ้าปะนี่ ผมมาคุยเรื่องหนี้ ไม่ได้มาให้คุณเอาดุ้นแทงรูก้นผมนะ" หนุ่มนักศึกษาร้องลั่น แต่อีกคนไม่สนใจเพราะตั้งใจจะงาบลูกหนี้คนนี้อยู่แล้ว
คิมหันต์นั้นรู้ดี ว่าดลธวัชเป็นใคร และรู้ด้วยว่าเป็นเพื่อนกับหลานชายของเขา แต่เพราะอยากได้หนุมหน้าใสมานานแล้ว จึงต้องจัดการให้อีกฝ่ายมาเล่นกับบ่อนของตน จนกระทั่งเป็นหนี้พนันหลักแสน ทุกอย่างมันมาจากเขาทั้งนั้น
"ผู้ชายแล้วไง ผู้ชายเ****นไม่ได้เหรอ มึงรู้ปะ กูนี่ตัวเ****นเลยนะ เอากับผู้ชายมาเป็นสิบ ก็ไม่ติดใจใคร กูก็อยากจะรู้ว่าเอากับมึงแล้ว กูจะติดใจไหม ก็แค่นั้น" คิมหันต์พูด ดลธวัชหน้าแดงก่ำ ทำไมต้องมาสาธยายให้เขาฟังด้วยว่าเอามาแล้วกี่คน
“ผมไม่ได้อยากจะรู้นะครับ” บอกเสียงขุ่น
“แต่กูอยากบอก มึงจะได้ทำใจก่อนถูกกูเอาไง” ดลธวัชหน้าตาเหรอหรา ดวงตาขุ่นจัดทันที
‘คนบ้านี่พูดไม่รู้เรื่อง ตกลงเป็นอาของไอ้ขุนมันจริงปะนี่ ทำไมเหมือนคุยคนละภาษาเลยวะ’
"คุณเป็นอาของไอ้ขุนมัน" ถามขึ้นเพื่อความชัวร์
"เออ" แต่สิ่งที่ตอบกลับมา ทำให้หนุ่มนักศึกษาถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าอาของเพื่อนจะดิบและเถื่อนได้ขนาดนี้ แถมที่ลำตัวก็มีแต่รอยสัก แบบนี้เล่นยาปะนี่
คิมหันต์เห็นสายตาของเพื่อนหลานมองไปทั่วตัวก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร ชายหนุ่มจึงเข้าประชิดตัวลูกหนี้ทันที
หมับ !
จับแขนของอีกคนกระชากเข้ามาปะทะเข้ากับอกแกร่งอย่างรวดเร็ว
"เห้ยย คุณ ปล่อยผมนะ ผมมาคุยเรื่องหนี้ ไม่ได้มาให้คุณเอา บ้าปะนี่" มือยันหน้าอกของอาเพื่อนอย่างว่องไว ไรวะ คนเพิ่งมาเจอกัน แม่งจะอัดถั่วดำเขาซะแล้ว
"งั้นมึงจ่ายหนี้กูมา ถ้าไม่อยากให้กูเอาเอ็นยัดเข้ารูก้นมึง" คิมหันต์ทวงหนี้ทันที ทำเอาดลธวัชอึ้ง
"เอ่อ ผมไม่มีขอผัดก่อนได้ไหมครับ ทยอยจ่ายก็ได้" ในบัญชีไม่มีสักบาท จะเอาไรจ่าย
"ไม่มีเงินแต่เสือกเล่นบอล มึงบ้าปะ มึงคิดว่าธุรกิจของกูมันมีมาเพื่อพวกกระจอกแบบมึงเหรอ ไม่มีเงินมึงก็หัดเจียมตัวบ้าง ไม่ใช่ไม่มีจะแดก แต่เสือกทำตัวรวย อัดเล่นทีละเป็นหมื่นเป็นแสน กูถามจริง ๆ นะ พ่อมึงรวยนักเหรอ" คำถามจี้ใจดำนั่น ทำให้ดลธวัชอึ้งพูดอะไรไม่ออก
ก็อย่างที่อาของเพื่อนพูด ครอบครัวของเขาก็ไม่ได้รวยอะไรมากมาย แค่พออยู่พอกิน แต่เขามันไม่รักดีไง จึงเอาแต่พลาญเงินพ่อ เอาแต่เที่ยวหญิง แดกเหล้า ไหนจะถลุงเอาไปเล่นบอลจนตัวเองเป็นหนี้แบบนี้อีก ถ้าพ่อรู้เข้า งานนี้คงช็อกหัวใจวายตาย
"ว่าไง มึงจะจ่ายกูแบบไหน จะจ่ายด้วยตัวมึง หรือเงิน หรือว่าจะจ่ายด้วยน้ำตา มึงเลือกมาสักทางดิ" เสียงเข้มนั้นฟังดูเหี้ยมเกรียม แกมขมขู่ แล้วเขาล่ะ จะเหลืออะไร
"ผมจะจ่ายด้วยเงิน แต่ขอผลัดไปก่อน ผมไม่หนีหรอกครับ เพราะไอ้ขุนมันเป็นเพื่อนรักของผม" กะจะเอาหลานของเจ้าหนี้มาเป็นโล่กำบัง แต่เจ้าหนี้คนเถื่อนกลับไม่เออออห่อหมกไปด้วย
"คิดจะเอาหลานกูเป็นกันชนงั้นเหรอวะ คิดว่ากูเป็นใคร ถ้าจะปัญญาอ่อนขนาดนั้น งั้นคงไม่ต้องทำหรอก ไอ้ธุรกิจพนันบอลแบบนี้ ถ้าคิดว่ากูกระจอกงอกง่อย มึงก็ลองเอาปืนมาจ่อหัวกูดูหน่อยสิ ว่า มึงหรือกูที่จะลงไปเฝ้ายมบาลก่อนกัน" คิมหันต์ตัวโหดพูดขึ้น
ดลธวัชแหยง ๆ มือยังยันอยู่ที่อกตามเดิม พลางเอ่ยประนีประนอม
"เอ่อ คือ ผมขอโทษ ผมขอผลัดไปก่อนนะครับ คือว่า.. ผมไม่มีจริง ๆ" แม้จะอายแสนอายที่ต้องบอกใคร ๆ ว่าตัวเขามันจน ไม่มีเงินแล้ว.. แต่จะให้ทำยังไงล่ะ ฆ่าให้ตายตรงนี้เงินก็ไม่โผล่ออกมาหรอก
"กูไม่มีเวลามานั่งคุยเรื่องผลัดหนี้หรอกนะ ทางเดียวที่กูจะคุยก็คือ" คิมหันต์ตัวร้ายหยุดพูด แต่ดึงบางอย่างออกมา มันดำมะเมื่อมดูน่าสยอง แต่คนถือกลับไม่มีอาการหวาดกลัวแม้แต่น้อย
เท่านั้นมันยังข่มขวัญลูกหนี้ไม่ได้ เจ้าหนี้วายร้ายจึงขึ้นนกทันที
แกร๊ก!
เสียงนี้มันช่างสยดสยองและเสียดแทงเข้าสู่กลางใจของคนเป็นลูกหนี้จริง ๆ ดลธวัชเกิดอาการขนลุกซู่ ค่อย ๆ ชำเลืองสายตาหันไปมอง แล้วก็ต้องตัวเย็นวาบ หัวใจของดลธวัชหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม มันคือสิ่งที่ใครหลาย ๆ คนกลัว เพราะมันนำพาคนหลายคนลงยมโลกมาแล้ว แล้วตัวเขาคงจะเป็นรายต่อไป แล้วไม่กลัวได้ยังไงกัน
"เอ่อ คะ คุณ เอาปืนลงก่อนนะ" เอ่ยเสียงเบา เขารู้แล้ว ว่าไอ้ขุนมันโหดได้ใคร
"มึงเลือกมา ว่าจะจ่ายหนี้กูแบบไหน ตัวมึง เงิน หรือจะจ่ายด้วยน้ำตา ไม่สิ จ่ายด้วยเลือดดีกว่า กูชอบ" เสียงนั้นเหี้ยมหนัก มือสากอีกข้างยังจับมือของหนุ่มนักศึกษา อีกข้างถือปืนสั้นแต่อานุภาพกลับล้นเหลือ
"มึงว่าไง.. จะตอบกูไหม มึงจะให้กูถามมึงอีกกี่ครั้งห๊ะ กูชักจะรำคาญแล้วนะ เงินกูเป็นแสนนะมึงยักยักลีลาอยู่นั่นแหละ.. อ้อ เดี๋ยว เดี๋ยวกูโทรหาพ่อมึงก่อน เผื่อมึงตายพ่อมึงจะได้มาเก็บศพมึงถูก" พูดจบก็เอาปืนลงแล้วควักโทรศัพท์ออกมา ทำให้ดลธวัชตาเหลือก รีบระล่ำระลักพูดขึ้นมาทันที
"ดะ เดี๋ยวก่อน ผะ ผมจ่ายครับ ผมจ่าย" ขืนให้รู้มีหวังพ่อคงช็อกแน่ ดลธวัชหน้าซีดเผือด เขารู้สึกเกลียดตัวเองมาก แต่ก่อนชอบหาแต่เรื่องมาทำให้ผู้บังเกิดเกล้าต้องเสียใจ มาวันนี้ยังสร้างปัญหา ทำให้พ่อต้องเครียดและเดือดร้อน ดีไม่ดีอาจจะช็อคด้วย นี่เขาเป็นลูกภาษาอะไรนะ ถึงชั่วได้ขนาดนี้
"งั้นมึงเอาเงินมา" มองคนตรงหน้าด้วยแววตาเหี้ยม
"ผมไม่มี อะ ดะ เดี๋ยว ฟังผมก่อน คือผมไม่มีเงินแต่ผมยอม เอ่อ ยอมเอาตัวเองจ่ายหนี้ให้กับคุณ" พูดไปแล้วด้วยความเจ็บใจ ถ้าเขาไม่บ้าเล่นพนันบอล มันจะเป็นแบบนี้ไหม
"หึหึ แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง" คิมหันต์พูดเยาะเย้ย
"หนี้บอลมันแสนเจ็ด กูจะเอามึงจนครบเพราะมึงมันไม่มีเงินจ่าย และอย่าได้ถาม ว่าไอ้เงินแสนเจ็ดนั่น มันจะหมดวันไหน..ค่าตัวมึงกูให้ 5,000 นี่มันเยอะมากนะ.. ถ้า 3, 000 กูว่ามันคงพอดีแต่น่าจะอีกชาติกูถึงจะหักครบ" คิมหันต์จอมโหดร่ายยาว
“ห๊ะ! ห้าพัน” นะ นี่ค่าตัวเขามีค่าแค่เงินห้าพันบาทหรือแค่สามพันบาทนั่นน่ะเหรอ คิดแล้วดลธวัชก็เศร้าสร้อยขึ้นมาทันควัน
"อย่ามาทำหน้าหงอยเหมือนปลาถูกทุบหัวได้ไหม มึงจะเอาค่าตัวเท่าไหร่ มึงเป็นหนี้กูนะอย่าลืม" เจ้าหนี้สุดโหดพูดขึ้น
" ผมไม่เคยเอากับผู้ชาย" เสียงอ่อย ๆ เคยแต่เด้ากระดอเข้ารูสวาทผู้หญิง ไม่เคยหันรูก้นให้ผู้ชายเอาสักที คิดแล้วก็อยากร้องไห้
"มันไม่แตกต่างกันหรอก ต่างแค่ คราวนี้มึงต้องแหกรูก้นของมึง ให้กูเอาดุ้นยัด ก็เท่านั้นแหละ" เสียงแหบต่ำพูดขึ้น ดลธวัชห่อไหล่รู้สึกอนาจตัวเองขึ้นมาจริง ๆ
- ผู้เขียน
