บทที่ -20- หมดหนี้ แต่ไม่หมดใจ (จบ)
คฤหาสถ์หรูของคิมหันต์
“มึงขยับไปหน่อยได้ปะ จะนั่งเบียดกูเพื่อ” ขุนนางชักจะฉุน แม่งเบียดเขาอยู่ได้ ที่นั่งมีตั้งเยอะแยะไม่ไปนั่ง
“ก็อยากเบียด ทำไม คุณมีปัญหาอะไร ผมถึงจะเบียดไม่ได้” ขันหมากพูดขึ้น ตอนนี้เขานั้นอยู่ปี 2 แล้ว และคนข้าง ๆ เขา ก็ขึ้นปี 3 งานก็เยอะขึ้นเป็นเงาตามตัว การจะไปดื่มไปเที่ยว มันแทบไม่มีอีกแล้ว ซึ่งเขาไม่ได้กังวลอะไรตรงนี้ เพราะอนาคตนั้นมันสำคัญมากกว่าการดื่มและการเที่ยว
ยิ่งตอนนี้มาอาศัยชายคาและบารมีของคิมหันต์ เขาก็ต้องตั้งใจให้มากเพราะจะได้มาทำให้บริษัทของผู้มีพระคุณเจริญก้าวหน้าไปเรื่อย ๆ ความคิดที่ดีงามของขันหมาก คิมหันต์นั้นรับรู้ได้เป็นออย่างดี คนเถื่อนคนนั้นจึงสนับสนุนอดีตจอมโจรน้อยอย่างเต็มที่ และพอจะรู้ ว่าเจ้าหน้าใสนี่ แอบชอบหลานของเขา แต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร เพราะมันแล้วแต่ขุนนาง ไม่ใช่แ
