ฉันนั่งรอไมเคิลและรับอากาศเย็นๆ ที่ข้างริมสระว่ายน้ำ เห็นสระว่ายน้ำแล้วอยากว่ายน้ำขึ้นมาทันที แต่ขอให้ตรงนั้นของฉันหายก่อนแล้วกันฉันจะมาว่ายน้ำออกกำลังกายสักหน่อย เพราะไม่ได้ว่ายมานานแล้ว
“นี่ครับคุณพริกแกง” ผ่านไปนานหลายนาทีไมเคิลก็เดินกลับมาพร้อมยาคุมฉุกเฉิน ฉันก็ได้เพียงยิ้มให้เขาแบบแห้งๆ ก่อนที่ไมเคิลจะก้มหัวให้ฉันแล้วเดินออกไป
“เดี๋ยว” ไมเคิลเดินออกไปได้ไม่ถึงสามก้าวฉันก็เรียกไว้ซะก่อน เพราะฉันคิดอะไรบางอย่างออก
“ครับ” ไมเคิลหันหน้ามามองหน้าฉันด้วยใบหน้าสงสัย
“ถามเรื่องของฟรานซิสหน่อยได้ไหม” ฉันว่าเรื่องที่เขาป่วยคนสนิทอย่างไมเคิลน่าจะรู้นะ
เพราะขนาดฉันมาอยู่ที่นี่แค่ไม่กี่วันยังรู้เลย นับประสาอะไรกับคนที่อยู่มานานอย่างไมเคิลล่ะแถมสนิทกันอีก
“คุณพริกแกงรู้?” ไมเคิลเลิกคิ้วถามฉัน
นั่นไงฉันว่าแล้ว ไมเคิลรู้เรื่องนี้แล้วทำไมไม่พาเขาไปหาหมอล่ะ หรือบังคับเขาไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นฉั
