บรรยากาศในรถเหมือนเดิมเลยเงียบมากๆ เงียบจนได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงาน
“ฉันขอเปิดเพลงได้ไหม” ฉันที่นั่งตัวเกร็งอยู่ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้น เพราะฉันทนกับบรรยากาศแบบนี้ไม่ค่อยจะไหว มันอึดอัดมากๆ ถ้ามีเพลงคงจะนั่งสบายไม่เกร็งขนาดนี้
“....” ฟรานซิสหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาและใบหน้านิ่งๆ จนฉันเงียบไปทันที
“จะเปิดก็เปิด” และเมื่อเขาเห็นว่าฉันเงียบแล้วนั่งตัวเกร็งมั้งเลยพูดขึ้นจนฉันยกยิ้มออกมา เอื้อมมือไปเปิดเพลงต่อบลูทูธกับโทรศัพท์ของฉัน
เสียงเพลงในรถเริ่มดังขึ้นและมันก็ทำให้ฉันสบายขึ้นไม่อึดอัดเหมือนเดิมแล้ว ฉันจึงหันไปจ้องหน้าเขา
“นายได้ไปหาหมอไหม” ฉันเอ่ยถามฟรานซิส
เพราะถ้าเขาไปเขาคงจะหายแล้วแหละ คุณแม่สามีคงไม่ต้องให้ฉันมาช่วยแบบนี้ คุณแม่สามีคงอยากจะให้ฉันพาเขาไปหาหมอแน่ๆ พริกแกงคนนี้จะทำให้ได้นะคะคุณแม่สามี
“หาทำไม?” เขาตอบฉันนิ่งๆ แต่ไม่หันหน้ามามองฉันเลย คงไม่กล้าสบตาก
