เมียเด็กมาเฟีย

ตอนที่ 1 ไม่เก่งพอให้จำ

@ผับ

"บอสอยู่ในห้องครับเจ๊ น่าจะพักผ่อนอยู่" บอดีการ์ดหน้าห้องพูดกับเจ๊แววทันทีที่เห็นเจ๊แววเดินตรงเข้ามาหาตรงหน้าบันไดทางขึ้นชั้นลอย ชั้นที่เป็นห้องทำงานของธนา เจ้าของผับ "เดี๋ยวผมขึ้นไปแจ้งให้ก่อน เจ๊รอด้านหน้าก่อนนะครับ" พูดจบบอดีการ์ดปะจำตัวของคุณธนาก็เดินหายขึ้นไปในห้องทำงาน ไม่ถึงนาทีก็เดินลงมาแจ้งเจ๊แววให้เดินขึ้นไปได้

"มีอะไรครับ" เสียงเข้มจากผู้เป็นเจ้าของผับใหญ่กลางเมือง ผับเดียวที่มีคาสิโนอยู่ทางด้านหลัง มีคลับบริการเรื่องผู้หญิงให้กับแขกที่ต้องการ เรียกว่าเป็นผับที่มีทุกอย่างครบวงจร เป็นที่รู้จักกันดีของนักเที่ยวกลางคืน เป็นผับที่มีอำนาจต่อรองกับพวกนายทุนคนอื่นๆ อยู่รอดจากกฎหมายเพราะได้อำนาจจากเพื่อนสนิทของคุณธนาคอยจัดการให้ ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามาวุ่นวาย ผับถึงมีแต่รายได้มหาศาลและเจ้าของผับเองก็อำนาจล้นมือ

ธนานั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง บนตักมีผู้หญิงบริการของคลับนั่งคลอเคลียอยู่และนั่นก็คงเป็นความหมายของคำว่าพักผ่อนที่บอดีการ์ดได้แจ้งเอาไว้

"วันนี้จะมีเด็กเข้ามาให้คัดเข้าคลับสองคนนะคะ"

"คลับเด็กก็เต็มแล้วไม่ใช่เหรอครับ ทำไมต้องหาเพิ่ม"

"ช่วงนี้แขกมาเยอะขึ้น เด็กที่มีอยู่ก็บริการไม่ทัน บางคืนทำงานหนัก อีกวันก็ต้องลาพักจนเด็กเริ่มจะขาดค่ะ เจ๊เลยรีบหามาเพิ่ม"

"แล้วไงต่อครับ"

"เจ๊จะมาถามคุณธนาว่าครั้งนี้คุณธนาจะคัดเด็กๆ เองหรือเปล่าเพราะทั้งสองคนเจ๊รู้จัก พอจะรู้เรื่องนั้นว่าเก่งพอตัว"

"ถ้าเจ๊รับรองเอง ผมก็คงไม่ต้องลองแต่เอาตัวขึ้นมาให้ผมดูก่อนแล้วกัน จะได้ดูว่าจะจัดไปอยู่ระดับไหน"

"ได้ค่ะ" เจ๊แววเดินออกจากห้องทำงานลงมาที่ห้องแต่งตัวของเด็กๆ ในคลับตรงชั้นล่าง ถึงได้เห็นเจ้าขากับคะนิ้งนั่งรออยู่แล้ว

เจ้าขากับคะนิ้งเป็นเพื่อนสนิทกันมานานตั้งแต่สมัยมหาลัยจนมาตอนนี้เรียนจบ เจ๊ถึงชวนมาทำงานด้วยกันที่คลับเพราะทั้งคู่เคยมาเที่ยวผับบ่อย เปิดกว้างเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่า เข้าใจตรงกันว่ามันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ไม่ได้มองว่ามันแปลก อีกทั้งสมัยที่ทั้งสองคนยังเรียนอยู่ก็เป็นแขกประจำของผับ เจ๊เองเจอทั้งสองคนควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้าอยู่แล้ว ถึงหาโอกาสชวนให้มาทำเป็นงาน จะได้ได้เงินตอบแทน เผลอๆ อ้อนเอาใจแขกเก่งแบบเจ้าขากับคะนิ้งคงจะมีแขกรับไปดูแลได้ง่ายๆ

"เจ๊ เริ่มงานเลยไหมอะ" คะนิ้งหันมาถามเจ๊แววที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา

"เดี๋ยวขึ้นไปหาคุณธนากับเจ๊ก่อน"

"เขามายุ่งด้วยหรอ ไหนเจ๊ว่าเขาไม่สนเรื่องคลับ ปล่อยให้เจ๊ดูแลเองไม่ใช่หรอคะ" เจ้าขาเป็นฝ่ายถามขึ้นมาบ้าง

"เขาปล่อยให้เจ๊จัดการที่คลับเองแต่ถ้ามีเด็กใหม่มาก็ต้องไปให้เขาคัดก่อน จะรับเข้ามาทำงานได้หรือไม่ได้นั่นคืออำนาจของคุณธนา เจ๊ตัดสินแทนไม่ได้"

"อ้าว แปลว่าหนูกับคะนิ้งต้องลองนอนกับมันหรอ"

"เจ้าขา เรียกใครว่ามัน ระวังปากหน่อย"

"แล้วคือยังไงคะเจ๊ เราสองคนต้องนอนกับคุณธนาไรนั่นหรอ เราสองคนไม่มีทางนอนกับผู้ชายคนเดียวกันนะ หนูเคยบอกเจ๊ไปแล้ว" เจ้าขาพูดขึ้นต่อ

"ไม่หรอก เจ๊รับรองไปแล้วว่าพวกเธอเก่ง แค่พาขึ้นไปให้คุณธนาดูตัวก่อน ดูก็แค่เรื่องหน้าตา การแต่งตัว ถ้าคุณธนาเห็นว่าโอเคก็จะให้รับแขกวีไอพี ถ้าไม่เข้าตาคุณธนาก็ไปอยู่ระดับทั่วไป บริการพวกเสี่ยๆ ที่มาเที่ยวเอา"

"โอเค งั้นขึ้นไปเลยไหมเจ๊ อยากทำงานแล้ว"

"ตามเจ๊มา" เจ๊แววเดินนำทั้งสองคนออกจากห้องแต่งตัวตรงขึ้นไปที่ชั้นลอยของผับอีกครั้ง มาถึงหน้าห้องทำงานของธนาแล้วก็รอบอดีการ์ดเข้าไปแจ้งเหมือนกับทุกๆ ครั้ง เมื่อธนาอนุญาตเรียบร้อยแล้ว เจ๊แววถึงพาทั้งเจ้าขาและคะนิ้งเดินเข้าไป

สายตาคมมองไปที่ทั้งสองคนที่เดินตามเจ๊แววเข้ามาด้วยสายตาเรียบนิ่ง มองทั้งเจ้าขาและคะนิ้งตั้งแต่หัวจรดเท้า วันนี้เจ้าขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ยาวมาบดบังขาอ่อนไว้และไม่ได้ใส่กางเกงอะไรปิดบังช่วงล่าง ปล่อยโชว์ขาขาวดึงดูดสายตาอยู่แบบนั้น แถมช่วงบนยังปลดกระดุมลงมาจนเห็นร่องอกอวบ ส่วนคะนิ้งใส่ชุดเดรสสีดำรัดรูปโชว์เนินอกธรรมดาทั่วไป ทั้งสองคนดูดีพอกัน หน้าตาสวยแบบที่อยู่ในระดับที่รับแขกวีไอพีได้

แต่ตอนนี้ที่เขาสะดุดตามากที่สุดก็คงเป็นเจ้าขา...

ส่วนเพราะเรื่องอะไรน่ะหรอ... ก็คงเป็นเรื่องที่เขาจำไม่ลืมและถ้าเป็นคนเดียวกันจริงๆ เขาคงไม่ยอมปล่อยเจ้าขาได้ลงไปจากห้องแน่

"ลงไปก่อน" ธนาพูดกับผู้หญิงที่ยังนั่งคลอเคลียเขาอยู่บนตักให้ลงไปจากห้อง

"เดินเข้ามาหาฉัน" ทันทีที่คนบนตักลุกออกไป ธนาก็หันมาพูดกับผู้หญิงตรงหน้า ทำทั้งเจ้าขาและคะนิ้งรีบหันมองหน้ากัน

"หมายถึงทั้งสองคนหรอคะ" เจ้าขาเป็นคนถามกลับไป

"หมายถึงเธอนั่นแหละ เดินเข้ามาหาฉัน" สิ้นสุดคำพูดของธนา เจ้าขาถึงเดินอ้อมโต๊ะทำงาน ไปหยุดอยู่ข้างๆ ไม่ถึงเสี้ยววิก็โดนธนารั้งตัวลงไปนั่งบนตัก "ฉันคุ้นหน้าเธอนะ" ใบหน้าสวยถูกรั้งให้หันมาสบตากับเจ้าของห้อง ธนามองสำรวจใบหน้าคนบนตักอย่างละเอียด ก่อนจะไล่สายตาลงมาหาเรือนร่างสวย หยุดมองที่เนินอกอวบอยู่พักใหญ่ ถึงจะละสายตาขึ้นไปมองใบหน้าสวยต่อ

"คุ้นหน้าฉันหรอคะ"

"อืม ไม่รู้สึกคุ้นหน้าฉันบ้างเลยหรอ หืม"

"ไม่ค่ะ ฉันไม่รู้จักคุณ"

"มองหน้าฉันดีๆ ไม่คุ้นจริงๆ หรอ" เพราะคำพูดของธนา เจ้าขาถึงยกมือขึ้นจับกรอบหน้าเจ้าของผับอย่างถือวิสาสะ ทำเจ๊แววที่ยืนมองอยู่ตกใจไม่น้อยจะวิ่งเข้ามาพูดปรามเด็กที่ตัวเองพาขึ้นมาแต่ก็โดนธนายกมือห้ามเอาไว้ก่อน

ธนาปล่อยให้เจ้าขาได้จับหน้าตัวเองตามใจหลายนาที ไม่พูดขัดอะไรไปแม้แต่น้อย สายตาคมเอาแต่จ้องมองคนบนตักที่กำลังมองสำรวจใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างตั้งใจ

"ไม่ค่ะ ไม่รู้จัก ไม่คุ้นหน้าสักนิด"

"สักนิดก็ไม่คุ้นเลยหรอ"

"หรือคุณเคยเป็นคู่นอนฉันหรอคะ"

"แล้วเธอคิดว่าไง"

"ไม่รู้ค่ะ ปกติคู่นอนที่ฉันไม่ติดใจ ฉันก็ไม่ได้จำ ส่วนใหญ่ที่จำได้ก็เก่งเรื่องบนเตียงทั้งนั้น"

"..."

"ถ้าคุณเคยเป็นคู่นอนฉันจริงๆ งั้นคุณคงไม่เก่งพอให้ฉันจำได้มั้งคะ"