"อื้ออ..." ร่างบางหุ่นดีขยับเปิดเปลือกตาที่แสนหนักอึ้งในยามเช้าของอีกวันตามด้วยความรู้สึกเจ็บ ปวดเมื่อยไปตามร่างกายเล็ก
"อ้ะ!..." ทันทีที่เธอพยายามขยับตัวร่างเล็กก็ต้องร้องออกมาเสียงหลงเมื่อบริเวณช่วงล่างที่ถูกรังแกจากคนตัวสูงด้วยความดิบเถื่อนรู้สึกแสบจนเธอแทบจะหุบขาตัวเองไม่ได้
"ให้ตายเถอะ...ทำไมถึงแสบขนาดนี้นะ" เสียงเล็กได้แต่บ่นพึมพำกับตัวเองพยายามที่จะขยับตัวอยู่หลายครั้งจนสุดท้ายเธอต้องปล่อยตัวนอนล้มบนเตียงนอนไปอีกครั้งอย่างไม่อยากที่จะขยับตัวเพราะนั้นมันยิ่งทำให้บริเวณนั้นเสียดสีและเจ็บเพิ่มมากขึ้นก่อนที่ใบหน้าเรียวใสจะมองไปรอบๆ เพื่อหาคนใจร้ายที่รังแกจนสภาพร่างกายเธอเป็นแบบนี้...
"ไปสะได้ก็ดี เลว...ไอคนเลว..." เธอได้แต่พูดออกมาคนเดียวอย่างนึกโกรธเมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างที่เขากระทำยังคงฉายวนอยู่ในหัวของเธอไม่หยุด
ความรุนแรงดิบเถื่อนที่ไม่มีความอ่อนโยนสักนิด...
ตึก
ตึก
"บ่นอะไร!"
