"หึ! ยอมตอนนี้…คงไม่ทันแล้วเกวลิน" เสียงทุ้มนิ่งเอ่ยบอกก่อนที่เท้าหนักจะค่อยๆ สาวเท้าเดินเข้าไปจนหญิงสาวร่างบางที่เดินถอยหลังไปเสียหลักล้มตัวนอนราบไปบนเตียงนอนกว้างเมื่อขาเรียวของเธอนั้นดันชิดไปชนเตียงนอน
"…!!" ร่างเล็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีดก่อนที่จะตะเกียกตะกายพยายามลุกขึ้นจากเตียง ทว่าคนตัวโตไม่รอช้ารีบขึ้นไปคร่อมร่างเธอแล้วกดแขนเรียวกับเตียงทันทีโดยที่ไม่ยอมให้เธอได้หนีออกไปตามที่ใจต้องการ
"พะ พี่จะทำอะไร ปล่อยฉันนะ" เธอได้แต่โวยวายสะบัดตัวอยู่ใต้ร่างอย่างไม่ยอมดวงตากลมโตวูบสั่นไหวด้วยความนึกกลัวอย่างกักเก็บไว้ไม่อยู่
"ฉันอยากจะปราบพยศเด็กดื้อสักหน่อย จะเอาให้ดื้อกับฉันไม่ลงเลย" เสียงทุ้มนิ่งเอาจริงของไลอ้อนดังขึ้นก่อนที่จะฉายรอยยิ้มร้ายบนใบหน้าจ้องมองเรือนร่างของคนตัวเล็กด้วยสีหน้าพึงพอใจไปกับความเซ็กซี่เย้ายวนเข้าทางเขาเป็นที่สุด
"มะ ไม่แล้ว มะ ไม่ดื้อแล้ว" ร่างบางตัวเล็กตอ
