บทที่ 29 ไม่ได้รู้สึกอะไร

2263 คำ

เช้าวันต่อมา "ไปแล้วเหรอ…" ร่างบางที่ลืมตาขึ้นด้วยเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งเตือนไว้ในยามเช้าของวัน ก่อนที่จะเลื่อนสายตาไปมองพบว่าด้านข้างของเธอนั้นเหลือแต่เพียงความว่างเปล่าไร้ซึ่งร่างสูงโปร่งของคนที่นอนกอดด้วยกันทั้งคืน แต่แล้วร่างเล็กเลือกที่จะเลิกสนใจแล้วรีบลุกขึ้นไปแต่งตัวเพื่อไปทำงานทันที "อีเจ๊!!!" ซึ่งทันทีที่ร่างเล็กขึ้นรถหรูไม่วายที่เธอจะเอ่ยเรียกผู้จัดการสาวเสียงดังลั่นรถก่อนที่จะจ้องหนามิกิด้วยสีหน้าคาดโทษ "อะไรของแกเนี่ย" มิกิสะดุ้งไปกับเสียงแหลมของร่างเล็กเล็กน้อยแล้วหันกลับมามองด้วยสีหน้าท่าทางงุนงง "เจ๊ให้เบอร์ฉันที่ไทเกอร์ทำไม!?" "หล่อนถามอะไรไม่คิดก็เล่นขู่ฉันสะขนาดนั้น ฉันที่ฟังต้องขนลุกเลยอะ" มิกิเอ่ยพร้อมกับลูบแขนตัวเองเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นซึ่งหากพูดถึงนิสัยของไทเกอร์ก็ดูไม่ต่างไปจากพี่ชายเขาเลยสักนิดเดียว "เฮ้อ…ฉันต้องร่วมงานกับตานี่จริงๆ เหรอเนี่ย" ร่างเล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม