เช้าวันรุ่งขึ้น
น้ำหนึ่งตื่นตั้งแต่ก่อนที่นาฬิกาจะปลุกเสียอีก เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วให้คนรถมาส่งที่โรงแรมปุชารายา พร้อมอ้างว่าจะต้องออกมาซื้อของก่อนจึงต้องออกมาแต่เช้า หญิงสาวมาถึงโรงแรมราวหกโมงยี่สิบ เธอกดลิฟท์แล้วเดินเข้าไปด้วยความตื่นเต้น เมื่อลิฟท์ถึงชั้นแปด เธอก้าวขาไปยังทางเดินที่ทอดไปสู่ห้องทำงาน น้ำหนึ่งมองซ้ายมองขวาไม่ปรากฏว่ามีใคร ห้องทำงานของรามและเธอก็ปิดไฟเงียบ เปิดไว้แค่ไฟทางเดินเท่านั้น คงเพราะยังไม่ถึงเวลาทำงานของสายสวาทจึงยังไม่มีใครมาเปิดไฟเปิดแอร์เตรียมไว้
หญิงสาวหน้าเจื่อน หรือรามจะแค่ล้อเล่น เธอก็ไม่น่าบ้าตามคำพูดตามอารมณ์เขาเลย
คิดได้ดังนั้นก็เปิดประตูห้องทำงานเข้าไปเพื่อนั่งรอเวลา ทันทีที่เปิดเข้าไปเธอก็ถูกรัดด้วยอ้อมแขนแข็งแรงทันที
“ อุ๊ย พี่รามรึเปล่าคะ ” ถามออกไปเพราะไฟในห้องยังไม่เปิดจึงทำให้
