สองหนุ่มสาวขึ้นลิฟท์ไปพร้อมกัน เมื่อไปถึงชั้น 8 ซึ่งเป็นที่ทำงาน น้ำหนึ่งเดินไปที่ห้องโดยมีรามเดินถือของตามไปส่งด้วย เขาวางของไว้บนโต๊ะแล้วก็ยืนจ้องหญิงสาวอยู่อย่างนั้น
“ เอ้า พี่ราม จ้องน้ำหนึ่งทำไมคะ ” ใบหน้าคมเข้มยิ้มหวาน ส่วนใบหน้าหวานนั้นแดงระเรื่อไปถึงใบหู แม้ว่าเธอกับเขาจะตกเป็นของกันและกันโดยพฤตินัยแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ชินอยู่ดี เขายังส่งตาหวานเชื่อมมาให้ไม่ตอบ
“ แน้ ถามก็ไม่ตอบ จ้องเอา ๆ อยู่ได้ ”
“ จ้องเฉย ๆ ไม่ได้จะเอา แต่ก็อยากเหมือนกันนะ ” ตอบกลับไปแบบทะเล้น ๆ น้ำหนึ่งยิ่งหน้าแดง ทุบมือเล็กไปที่แขนแกร่งพัลวัน รามหัวเราะแล้วรวบมือทั้งสองไว้ เขายืนนิ่ง ๆ ประสานสายตาคมเข้ากับตาหวาน
“ จ้องเพราะรัก ถ้าพี่กลืนน้ำหนึ่งลงไปได้ พี่กลืนลงไปแล้ว ”
“ บ้า อยู่ ๆ จะมากินน้ำหนึ่ง เป็นยักษ์เหรอคะ ” เส
