"เธอคือใครกัน”

2148 คำ

สาวผมบลอนซ์เดินมายืนฝั่งคนขับ พร้อมเคาะกระจกรัวๆ พี่เอสก็หันหน้ามามองเธอ “รอพี่อยู่บนรถ แป๊บนึง” แล้วก็เปิดประตูรถ ลงไปคุยกะสาวผมบลอนซ์ เสียงของหล่อนดังเข้ามาในรถเลย ซึ่งเธอมีชื่อว่า แนต “หายไปไหนมาค่ะ ทำไมแนตที่ติดต่อพี่ไม่ได้เลย” “มีอะไร” ชายหนุ่มถามออกไป แต่สายตามองมาที่สาวแก้มป่องที่นั่งรออยู่ในรถ ซึ่งแนตที่จ้องชายหนุ่มอยู่ก็ได้มองตามสายตาของชายหนุ่มไป “อ๋อ ที่ไม่รับโทรศัพท์ หายไปเป็นวันๆ เพราะไปกะอีนี่ใช่ไหม” ชี้เข้ามาในรถ “ใช่” ชายหนุ่มตอบเสียงเข้ม “เพราะมันใช่ไหม ทำให้พี่จะทิ้งแนต อีนี่มันจะแย่งพี่ไปใช่ไหม” หญิงสาวตะโกน เสียงตะโกนของเธอ ทำให้คนเริ่มหันมามอง “หุบปาก เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เข้าใจซะใหม่ด้วย” พูดเสียงเย็นชามากกกก “กรี๊ดๆ..แล้วที่พี่นอนกะแนต แบบนี้เรียกว่าอะไร คิดว่าจะทิ้งกันง่ายๆ หรอ ไม่มีทาง” แนตตะโกนด้วยความโมโห “ก็แค่นอนเอากัน ก็สนุกทั้งสองฝ่าย จะอะไรนักหนา ทำเหมือนเธอไม่เคยนอนกับคนอื่น” ชายหนุ่มเอ่ย หญิงสาวบนรถได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุย รู้สึกตะลึงมากกว่า ที่พูดกันเรื่องแบบนี้หน้าตาเฉย และคำพูดของชายหนุ่ม ก็ทำให้หญิงสาวที่มาใหม่ยิ่งโมโหร้องโวยวาย ปากระเป๋าชาแนล ทิ้งอย่างไม่เสียดาย แล้วหันมาเปิดประตูรถ แล้วลากสาวแก้มป่องลงมา “โอ้ย เจ็บนะ” สาวแก้มป่องร้อง ชายหนุ่มที่เห็นเหตุการณ์รีบวิ่งมา แต่ไม่ทัน ด้วยแรงกระชาก ทำให้สาวแก้มป่องล้มไปกองอยู่ที่พื้นข้างรถแล้ว ชายหนุ่มจึงเข้ามาประคองหญิงสาวขึ้น “นังสารเลว มึงแย่งผัวกู” แนตไม่ยอมจึงชี้หน้าด่าเธออีก แล้วเดินเข้ามาทำท่าจะตบ ชายหนุ่มรีบห้ามปามทันที “กลับไปเดี๋ยวนี้นะ แล้วอย่ามาให้เห็นหน้าอีก อย่าหาว่ากูไม่เตือนนะ” ชายหนุ่มผลักแนตออกไป สาวแก้มป่องตอนนี้ไม่รู้จะตกใจกับอะไรก่อนดี ระหว่างโดนหาว่าแย่งผัวคนอื่น หรือการกระทำของชายหนุ่มที่ดูโหด จนไม่น่าเชื่อว่านี่คือคนที่พาเธอไปเที่ยวเมื่อกี้…ใช่คนเดียวกันจริงเหรอ “อีนี้มันมาแย่งผัวแนต ทำไมแนตต้องหยุด” “ถ้านับทุกคนที่มึงนอนด้วยเป็นผัว ใช้นิ้วมือนิ้วตีนมึงรวมกัน จะนับพอหรือเปล่า” ชายหนุ่มด่าออกไป สาวแก้มป่องเห็นคนเริ่มมาดูเยอะขึ้น มีเสียงซุบซิบ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกอับอาย กลัวคนเข้าใจผิด “ชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับผู้ชายคนนี้ ขอตัวก่อน”หญิงสาวรีบพูดตัดบท แล้วสะบัดตัวออกจากการประคองของชายหนุ่ม เพราะอยากไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด คงไม่ดีแน่ถ้ามีคนแอบถ่ายคลิป และมีหน้าเธออยู่ด้วย แต่พอเธอหันหลังเดินออกไป แนตก็เข้ามากระชากหัวเธอ “โอ้ย...เจ็บนะ” หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ “อย่ามาตอแหล” แนตด่าเธอ ชายหนุ่มรีบวิ่งมาดึงมือแนตออกจากหัวของเธอ “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ชายหนุ่มสั่ง “ไม่ปล่อย เพราะอีนี่ใช่ไหม พี่ถึงไม่สนใจแนต” หญิงสาวร้องไห้โวยวายออกมา “กูบอกว่าไม่เกี่ยวไง ฟังไม่รู้เรื่องไงว่ะ” เขาบีบข้อมือ เธอจนยอมปล่อย แล้วผลักล้มลงไปนั่งกับพื้น “เจ็บตรงไหนบ้าง” ชายหนุ่มหันมาถามชมพู ที่สภาพผมกระเซอะกระเซิง “ไม่เป็นไร” ทั้งทีจริงเธอเจ็บขามาก จากการล้มครั้งแรก “พี่จะเป็นห่วงอะไรมันนักหนา มันแค่สำออย” โห ทั้งกระชากผม ทั้งผลักเธอล้ม ยังมาหาเธอสำออยอีก หญิงสาวเงยหน้ามองแนต โดยมีมือของชายหนุ่มประคองแขนของเธอไว้ทั้งสองข้างอยู่ แนตเห็นชายหนุ่มเป็นห่วงสาวแก้มป่องมาก ยิ่งรู้สึกแค้น จึงดันตัวลุกขึ้นแล้วเข้ามาตบหน้า --เพี๊ยะ-- หน้าของสาวแก้มป่องสะบัดตามแรงตบ ดีที่ยังไม่ล้ม เพราะชายหนุ่มจับแขนประคองไว้ทัน เขาเองก็ตกใจ และไม่คิดว่า แนตจะกล้าเข้ามาตบ เหตุการณ์นี้ใครไม่เห็นตั้งแต่ต้น คงคิดว่าชายหนุ่มจับแขนเธอไว้เพื่อให้หญิงสาวอีกคนเข้ามาตบแน่ๆ “ทำเหี้ยอะไร” ถามด้วยสายตาเกรี้ยวกราด แต่แนตก็ไม่ยอมหยุด พยายามมาแกะมือชายหนุ่มออกจากแขนที่ประคองสาวแก้มป่อง “อย่ามายุ่งกับกู ไป!” ชายหนุ่มเหลืออดจึงตวาดเสียงดัง “ปล่อย หันไปบอก” สาวแก้มป่องสะบัดมือชายหนุ่มออก แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย สายตาจับจ้องไปที่แก้มหญิงสาว ที่บัดนี้มี รอยห้านิ้วเรียงอยู่อย่างเป็นระเบียบ “เจ็บมากไหม พี่ขอโทษนะ” “ปล่อย” เธอสั่งด้วยเสียงเย็นชาเพราะความโกรธ แนตทนเห็น ภาพความเป็นห่วงที่ชายหนุ่มมีให้ชมพูไม่ได้ จึงพยายามเข้ามาดึงแขนชายหนุ่มออก ชายหนุ่มจึงผลักแนตอีกครั้ง ครั้งนี้แรงกว่าครั้งแรก “โอ้ย พี่มาช่วยแนตหน่อย” แนตร้อง แล้วเรียกให้ชายหนุ่มมาพยุงตนเองขึ้น แต่ชายหนุ่มไม่สนใจแม้แต่น้อย จึงต้องพยายามดันตัวเองขึ้นมา “ถ้าไม่หยุด น่าจะรู้ว่าจะต้องเจออะไร” ชายหนุ่มสั่งเสียงเหี้ยม แนตนิ่งเงียบไป เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเวลาโกรธน่ากลัวแค่ไหน ชมพูที่เห็นดังนั้น จึงเดินเข้าไปหาแนตแล้วตบคืน เพี้ยะ! ด้วยแรงตบ ทำให้แนตร่วงลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เพิ่มเติมมีเลือดกลบปากด้วย “หายกับที่มึงตบกูเมื่อกี้” พูดใส่หน้าแนต แต่พอหันหลังจะเดินกลับ เจอชายหนุ่มมองอยู่ แล้วยื่นมือมาลูบแก้มเรา “เจ็บไหม” “ถามอยู่ได้ว่าเจ็บไหม ลองโดนตบสิ จะได้รู้” เธอปัดมือเขาออก แล้วตบหน้าชายหนุ่มไป 1 ที แต่ไม่ได้แรงเท่าที่ตบแนตนะ “นี่สำหรับที่คุณทำให้เราเจอเรื่องแบบนี้ และจะได้รู้ว่าการถูกตบมันเจ็บไหม จะได้เลิกถามสักที” ตอนที่พูด อยู่ๆ น้ำตาของเธอมันก็ไหลออกมาเอง ไม่ได้อยากให้ใครสงสาร แต่มันเป็นน้ำตาแห่งความอัดอั้นมากกว่า “ขอโทษ... จะตบพี่อีกก็ได้ ถ้าทำให้ชมหายโกรธ” เธอรีบวิ่งจนมาถึงห้องแต่... พอจะเปิดห้องนึกได้ “อ้าว กระเป๋ายังอยู่ในรถ ลืมหยิบลงมา” เธอจึงนั่งทรุดลงที่ประตู อะไรจะซวยขนาดนี้ เข้าห้องก็ไม่ได้ เงินก็ไม่มี ถูกด่า ถูกตบ อีกต่างหาก “ฮือๆ” เธอร้องแบบไม่อายใครแล้ว ... ทำไมมีแต่เรื่องเข้ามาไม่จบไม่สิ้น เธอกำลังคิด ว่าจะกลับไปเอากระเป๋าที่รถดีไหม แต่ถ้าไปก็ต้องเจอนังนั่นอีก เธอไม่อยากทะเลาะกับใครอีกแล้ว เธอรู้สึกเหนื่อย จึงเลือกไปขอคีย์การ์ดสำรองจากพนักงาน เธอที่กำลังเดินไปขอคีย์การ์ดสำรอง จู่ๆ ก็มีมือใครบางคนมาจับแขนไว้ เธอตกใจ ร้องกรี๊ด เสียงดังลั่น แต่เมื่อหันไปดู ... “จะไปไหน” ชายหนุ่มถาม “ปล่อย” เธอตะคอกด้วยความโกรธ “ไม่ปล่อย คุยกันดีๆ ก่อน พูดกันให้รู้เรื่อง” ชายหนุ่มเอ่ยขอร้องหญิงสาว “บอกให้ปล่อย” พูดเสียงเรียบ เธอไม่กล้าสบตากลัวน้ำตาจะไหลออกมา ไม่อยากให้เค้าเห็น “เจ็บมากไหม” เอามืออีกข้างมาลูบแก้มข้างที่โดนตบ “เจ็บ” พูดจบเธอดึงมือเค้าออกจากแก้ม “พี่ขอโทษ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่วเบา “อย่ามายุ่งกับชมอีก” เธอตะคอกใส่ “ฟังพี่ก่อนได้ไหม ขอร้องหล่ะ” เสียงชายหนุ่มเริ่มสั่น “ชมเคยเล่าเหตุผลที่ชมมาที่นี้ให้พี่ฟังแล้ว ว่าชมเพิ่งเจอเหตุการณ์อะไรมา ถ้าพี่ยังไม่ลืม” “จำได้ พี่จำได้ทุกอย่าง” ชายหนุ่มก้มหน้าตอบ “ชมมาที่นี่คนเดียว ชมไม่รู้จักใคร” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ คงอยากรู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อ “พี่เป็นเพื่อนคนแรกที่ชมรู้จักที่นี่ ชมขอบคุณมากที่ช่วยเหลือชมและต้องขอโทษด้วยที่ชมทำให้พี่กับแฟนต้องมีปัญหากัน” “ไม่ใช่ ไม่ใช่แฟน ชมเข้าใจผิด” ชายหนุ่มรีบแย้ง “คงมากกว่าแฟนสินะ” “ไม่ใช่ๆ อะไรทั้งนั้น” ชายหนุ่มปฏิเสธ “ไม่ใช่เหรอ มาด่าชมขนาดนั้น พี่กับผู้หญิงคนนั้นไม่รู้จักกันเลย ไปโกหกเด็กอนุบาลเถอะ เผื่อจะมีเด็กหลงเชื่อ” “ก็แค่.... “ ชายหนุ่มเงียบไปพักนึง ... “คู่นอน แค่ครั้งเดียว” “…” “เห้ย แค่ครั้งเดียวจริงๆ เจอกันในผับ แล้วก็นั่นแหล่ะ” “แค่เจอกันในผับ ก็นอนกันได้แล้วเหรอ” “ตามภาษาผู้ชาย” ชายหนุ่มอธิบาย “พี่เห็นผู้หญิงเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์เองเหรอ” หญิงสาวเอ่ยถาม “ก็มาเสนอให้เอง” “โหพี่ ใครเสนอมา พี่ก็ต้องสนองหมดเลย สาธารณะดีนะ ระวังเอดส์นะ เตือนด้วยความหวังดี” “พี่ป้องกันทุกครั้ง” ชายหนุ่มบอก “แล้วตอนนี้ สาวคนนั้นไปไหนซะแล้วหล่ะถึงปล่อยให้พี่มาอยู่นี่ได้” “ไล่กลับไปแล้ว” “ก็เลยมาหาชมได้!!!” หญิงสาวเอ่ยประชด “ไม่ใช่ อย่างนั้น เฮ้ย... เข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว” ชายหนุ่มเอ่ย “ปล่อย” เธอยกแขนที่โดนจับไว้ขึ้นมา “ถ้าไม่คุยให้รู้เรื่อง ก็จะจับไว้แบบนี้แหละ” ชายหนุ่มมองหน้าเธอด้วยสายตาจริงจัง “เจ็บนะ” หญิงสาวร้องบอก ชายหนุ่มก้มมองที่แขนหญิงสาว เห็นแขนเธอแดง จึงรีบปล่อย หญิงสาวไม่อยากฟังอีก จึงเดินหนี แต่ไม่ทันความเร็วของชายหนุ่มที่ดึงเธอเข้ามากอดซะก่อน “ขอโทษ...ที่ทำให้เจ็บอีกแล้ว” กระซิบข้างหูเธอ หญิงสาวที่พยายามทำตัวเข้มแข็ง แต่ด้วยหลากหลายอารมณ์ในตอนนี้ เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี พลันน้ำตามันก็ไหลเอ่อออกมาจากดวงตาคู่กลมสวยของเธอ ชายหนุ่มลูบผมของเธอเพื่อปลอบโยน “อย่าร้องเลยนะ” ยิ่งได้ยินชายหนุ่มปลอบ หญิงสาวยิ่งร้องไห้หนักขึ้นไปอีก จนชายหนุ่มเริ่มทำอะไรไม่ถูก “พี่ต้องทำยังไง ชมถึงจะเลิกร้อง” ชายหนุ่มเอามือเช็ดน้ำตาให้เธอ สายตาเจ็บปวดมาก ที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องเสียใจ ร้องไห้แบบนี้ “ปล่อยชม” หญิงสาวพยายามกั้นน้ำตา แล้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม “อย่าไปไหนเลยนะ” ในใจเธอก็ได้แต่คิด …ตังค์ก็ไม่มี โทรศัพท์ก็ไม่มี เข้าห้องก็ไม่ได้ แล้วจะเธอหนีไปไหนด้ายยย “อยู่ให้มีคนมาด่า มาตบอีกเหรอ...” หญิงสาวประชดออกไป “ไม่ จะไม่มีใครมาทำอะไรชมอีก พี่สัญญา” ชายหนุ่มสัญญาหนักแน่น ชายหนุ่มคลายกอดเธอ แล้วเปลี่ยนมาจับแขนทั้งสองข้าง “ชมไม่ไป จะให้ชมไปไหนได้” หญิงสาวตอบ “จริงนะ จริงๆ นะ อย่าโกหกพี่นะ” ชายหนุ่มยิ้ม “จริงสิ ... เงินก็ไม่มี โทรศัพท์ก็ไม่มี ห้องก็เข้าไม่ได้ จะให้ไปไหนได้” หญิงสาวบอกด้วยความจริงใจ ชายหนุ่มมองหน้าเธอ “ถ้ามีเงิน มีโทรศัพท์ก็จะไปใช่ไหม” “ไม่รู้สิ” “ใช่ไหม” เขาถามย้ำอีกรอบ “ชมไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมชมต้องหนี” “สัญญากับพี่ก่อน” ชายหนุ่มยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าหญิงสาว หญิงสาวยืนนิ่ง ไม่คิดว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะมีมุมน่าเอ็นดู ตะมุตะมิ แบบนี้ด้วย …เกี่ยวก้อยสัญญา ชายหนุ่มกระดิกนิ้วก้อย เธอก็มองดูเฉยๆ จนชายหนุ่มจับมือเธอขึ้นมา แล้วเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกัน “เกี่ยวก้อยสัญญาแล้ว ชมต้องรักษาสัญญาด้วยนะ” ชายหนุ่มยิ้ม “อายุเท่าไหร่” หญิงสาวถาม ชายหนุ่มนึกได้ หน้าเริ่มแดง “ไม่ตอบ งั้นชมไปนะ” สะบัดมือเขาออก ทำท่าจะเดินไป “ก็ 27 ไงครับ” ชายหนุ่มรีบตอบ “ทำไมพูดเพราะได้” “อยากให้ชมหายโกรธ แล้วชอบไหมครับ” ชายหนุ่มถาม “เฉยๆ” “แน่ใจเหรอครับ” ยื่นหน้ามาใกล้ จนจมูกชนแก้มเธอ เธอกำลังจะพูด แต่ไม่ทันชายตรงหน้าที่ยื่นปากมาประกบปากของเธอซะก่อน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more