“ระยะทางห่างกัน”

2059 คำ

พี่สามเดินมานั่งข้างเธอ หยิบทิชชู่ที่วางบนโต๊ะ มาเช็ดน้ำตาให้ “ไม่ร้องนะ” เขาลูบหัวเธอ โอ้ย..ยิ่งลูบน้ำตายิ่งไหล พนักงานเอาน้ำมาเสิร์ฟรีบวางรีบเดินไปเลย ถามว่าอายไหม ... ไม่อายค่ะ เธอหันไปมองหน้าพี่สาม ลูบที่หน้าเขา “ทำไมพี่ถึงทำร้ายตัวเองแบบนี้” “น้ำตาพี่สามค่อยๆไหลออกมา” ใจเธอเองเริ่มสั่น เธอเช็ดน้ำตาให้เขา “พี่ดูแลตัวเองบ้างดิ หนวดยาวแล้วเนี๊ยะ ใต้ตาก็ดำเป็นหมีแพนด้าเลย หาครีมมาทาด้วยนะ” พูดไปเช็ดน้ำตาให้พี่สามไป น้ำตาตัวเองก็ไหลออกมา “กินข้าวด้วย... ผอมไปตั้งเยอะ” เธอยังบอกเขาต่อ พี่สามไม่พูดอะไรแต่ดึงเธอเข้าไปกอด คนในร้านเริ่มหันมามอง เธอไม่สนใจสักนิด เธอสนใจเพียงชายหนุ่มตรงหน้าเท่านั้น เธอรู้สึกสงสารเขาจับใจ ใจของเธอกำลังสลาย... เธอยอมให้พี่สามกอด และกอดตอบเขาเช่นกัน เธอตบหลังเขาเบาๆ... ตอนนี้พี่สามกำลังสะอื้นอยู่ เธอจึงปล่อยให้เขากอดจนเขาหยุดร้อง เธอถ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม