“นี่นายชั้นจำได้แล้ว”
“จำอะไรได้?...เร็วผมต้องการข้อมูลหาบ้านหาชื่อหาญาติๆของคุณเจอเราจะได้ไม่ต้องเจอะเจอกันอีก”
“นายไม่ชอบชั้นขนาดนั้นเลยเหรอ?...แต่ชั้นชอบนายนะ”
“อย่ามาพูดเล่นกับผมไม่มีใครที่ไหนอยากอยู่ร่วมชายคากับผีหรอกแค่คิดก็หลอนแล้วเอ้าที่ว่าจำได้น่ะจำอะไรได้”
“จำได้ว่าบ้านชั้นรวยมาก”
“โอย..ชั้นจะบ้าแค่นี้จะไปพออะไรกันเล่าเพ้ออีกและ”
“ห้องนั้นไงห้องที่มีผ้ายันต์สีแดงนายลองเปิดเข้าไปดูสิอาจจะมีอะไรเกี่ยวกับชั้นอยู่ในนั้นก็ได้นะ”
“ไม่ได้ผมก็ไม่กล้าเปิดเข้าไปหรอกเกิดมีผีออกมาอีกผมก็ตายน่ะสิครับแค่ตัวเดียวก็จะแย่แล้ว”
“ลองหน่อยเถอะนะผมอยากรู้...จริงๆผมอยู่ในห้องนั้นตั้งแต่ครั้งแรกแต่อยู่ๆคืนนั้นวันที่ฝนตกหนักบังเอิญผมเดินชนประตูและทะลุออกมาได้แล้วก็กลับเข้าไปไม่ได้อีกเลยแต่ก็ดีแล้วผมจะไม่เข้าไปอีกแล้วอยู่มาตั้งนานน่าเบื่อ”
“ใช่แล้วที่คุณออกมาได้เพราะว่าผ้ายันต์หลุดวันฝนตกแล้วผมก
