สมองของหวันยิหวาขาวโพลน เมื่อริมฝีปากร้อนรุ่มของกล้าตะวันขยับเคล้าคลึงดุดันยิ่งขึ้น แรงบดขยี้หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนปากนุ่มเจ็บระบม หล่อนพยายามเอียงหน้าหนี แต่มือใหญ่ที่สอดอยู่ใต้ศีรษะก็จับตรึงเอาไว้แน่นหนา ทำให้หวันยิหวาไม่สามารถหลุดพ้นจากจุมพิตร้อนแรงไปไหนได้
ความรู้สึกวาบหวิวเพิ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะยามที่ลิ้นใหญ่สอดใส่เข้ามาข้างใน และตวัดรัดรึง
อา...
ความรู้สึกเจ็บหนึบที่ยามปากถูกบดขยี้ตอนนี้จางหายไปแล้ว และก็มีความหิวกระหายบางอย่างแทรกซึมเข้ามาแทน
หล่อนเผยอปากครวญคราง เมื่อคนตัวโตถอนจูบและซุกไซ้ใบหน้าหล่อๆ กับลำคอขาวผ่อง ปากร้อนๆ ที่เพิ่งขยี้ปากนุ่มของหล่อนจนบวมช้ำ ตอนนี้กำลังดูดเม้มเนื้อขาวเนียนของหล่อนแรงๆ
“อา... อื้อ... พี่ตะวัน...”
หล่อนสะดุ้งตกใจ ออกแรงผลักหน้าอกกว้างอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอมให้หล่อนต่อต้าน สองมือเล็กจึงถูกรวบขึ้นไปไว้ด้านบนศีรษะ
ตอนนี้ร่างกายของหล่อนก
