ตอนที่ 3 ผู้ชายรักอิสระ
659 คำ
จอมทัพที่ถูกแม่ดุแบบไม่ไว้หน้ากลับมาถึงบ้านด้วยความเซ็งที่ต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้ หน้าตาก็พอใช้ได้อยู่หรอกแต่ด้านอื่นๆ เขายังมองไม่ออกว่าแม่เขาไปหลงอะไรผู้หญิงคนนั้นนักหนา หน้าที่การงานก็ใช่ว่าจะมั่นคงอะไรมากนักไลฟ์สดถ่ายแบบไปวันๆ แต่กลับให้มาแต่งงานกับนักออกแบบไฟแรงแบบที่นอกจากรับงานออกแบบแล้วยังดูกิจการของครอบครัวอีก เขาดูยังไงก็ไม่เหมาะสักนิด
“ทานอะไรมาหรือยังคะคุณหนู นมเตรียมของว่างไว้ให้แล้วนะคะ” แม่นมอิ่มยิ้มให้คุณหนูที่นางเลี้ยงมากับมือพร้อมกับยกจานผลไม้มาให้
“ขอบคุณครับนม คุณพ่อไปไหนเหรอครับ” เขาถามถึงผู้เป็นพ่อทันทีเมื่อมองหาแล้วไม่พบ
“คุณท่านไปปลูกกุหลาบให้คุณผู้หญิงค่ะ อยู่ในส่วนโน่นแหละค่ะคุณหนู” นมอิ่มบอกชายหนุ่มที่นางนั้นช่วยคุณผู้หญิงเลี้ยงมากับมือด้วนน้ำเสียงอ่อนโยน
“ขอบคุณครับนม เดี๋ยวผมไปคุยกับคุณพ่อแล้วจะมากินผลไม้นะครับ” จอมทัพยิ้มให้แม่นมด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะเดินเข้ามาในสวนเพื่อคุยกับพ่อ
“ทำไมกลับเร็วนักละ แม่อยู่ไหนทัพ”
ท่านลุกขึ้นจากแปลงกุหลาบแสนสวยที่แม่ของเขาชอบนักหนา จอมทัพเองได้แต่ขบขันเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อขยันมาพรวนดินรดน้ำเพียงเพราะแม่บอกว่าชอบดอกกุหลาบมาก ถ้าใครมาปลูกให้คงจะรักที่สุด ทุกอย่างเลยเป็นอย่างที่เห็นคือพ่อมาเฝ้าดูแลแปลงกุหลาบทุกวัน
“ทานข้าวกับว่าที่ลูกสะใภ้คนโปรดอยู่ครับ เพิ่งไล่ผมมาจากร้านเมื่อกี้เอง” ชายหนุ่มพูดเหมือนต้องการฟ้องที่ถูกแม่ไล่กลับบ้านอย่างไม่สนใจใยดี
“อ้าว แล้วไปทำอะไรให้แม่โกรธล่ะ น้องพลอยน่ารักจะตายไปทำไมถึงได้ไม่ชอบล่ะ”
บรรพตถามลูกชายที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไปทำอะไรให้คุณนายลดาโกรธมา คงจะไปว่าอะไรลูกสะใภ้คนโปรดเข้าละสิเนี้ย
“ตรงไหนที่น่ารักครับพ่อที่ผมยอมแต่งงานด้วยก็เพราะแม่ขอเอาไว้หรอกนะครับ ไม่งั้นผมไม่มีทางที่จะเลือกผู้หญิงคนนั้นหรอกร้ายลึก ทำเป็นแอ๊บแบ๊วหลอกพ่อกับแม่ไปวันๆ”
เขานึกถึงครั้งแรกที่เจอกันก็โมโหมีอย่างที่ไหนมาด่าเขาว่า ไอ้หน้าเผือก นี่เหรอคนดีที่แสนเรียบร้อยของแม่ปลอมชัดๆ เลย ถึงตอนนั้นยัยนั่นจะยังเด็กก็ตามเถอะแต่ใครจะคิดว่าพอโตขึ้นเรื่อยๆ ความมารยาก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยจนเขานึกรังเกียจรวมถึงเรื่องในอดีตที่เขาจะไม่มีวันลืม
“น้องพลอยน่ารักจะตายแม่แกดูคนไม่ผิดหรอก แกไปกวนเขาเองรึเปล่า การมีครอบครัวไม่ได้น่ากลัวหรอกนะไอ้ลูกชาย”
บรรพตตบบ่าลูกชายเบาๆ เพราะเข้าใจความรู้สึกดีเพราะท่านก็เคยถูกบังคับแต่งงาน ทีแรกก็เกลียดแต่พอนานไปแทบจะไม่อยากห่างภรรยาไปไหน
“ไม่จริงหรอก ผมรักอิสระมากกว่าและผมจะยอมแค่แต่งงานเท่านั้นเรื่องอื่นผมก็จะใช้ชีวิตแบบเดิม ถ้าว่าที่ลูกสะใภ้พ่อกับแม่รับไม่ได้อันนี้ผมก็ไม่เกี่ยวนะครับ” ชายหนุ่มไม่สนใจเลยว่าพ่อนั้นจะเตือนอย่างไรตอนนี้เขาสนใจแต่แผนการกลั่นแกล้งว่าที่เมียให้กลัวจนหัวหดเท่านั้น
“ถ้าคิดว่าจะแกล้งน้องได้แกก็เชิญเถอะ” ท่านมองลูกชายอย่างเหนื่อยใจ คงคิดว่าพลอยใสจะกลัวจนหัวหดสิท่า ลูกชายท่านนอกจากโง่แล้วยังสายตาไม่ดีถึงมองไม่ออกว่าว่าที่ภรรยาตัวเองนั้นไม่ใช่คนโง่เขลา
- ผู้เขียน
