คริสนับเงินสดแบงค์พันที่ละใบอย่างช้าๆ พริกแกงที่ยืนรอเริ่มหงุดหงิดกับความช้ายืนกระดิกเท้าถี่ขึ้นเรื่อยๆ
"เงินมีแค่สามหมื่นจะนับถึงชาติหน้าหรือไงยู"
"ฉันก็ต้องสำรวจให้ดีก่อนสิเผื่อเธอแอบสอดใส้แบงค์ปลอมทำไง เงินสมัยนี้ยิ่งหายาก" เขาแกล้งส่องดูที่ละใบจนครบ
"ชักช้าคนยิ่งรีบอยู่ ครบนะจากนี่ไปเราสองคนไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ หมดเวรกรรมฉันสักที"
พริกแกงจูงแขนมาวินขึ้นรถที่จอดไว้ข้างทาง คริสมองตามแอบสงสัยว่าเธอไปเอารถใครมา ขับมินิคูเปอร์รถแพงด้วยอย่างน้อยออกใหม่ก็ต้องมีสองล้านรองกระเป๋า คริสตัดสินใจขับตามเส้นทางที่เธอไปย่านธุรกิจดังพอดีรถติดไฟแดงคริสจึงตามไม่ทัน พริกแกงขับรถมาที่บ้านเพื่อมาขนของไปขายอีกรอบ มาวินตื่นเต้นใหญ่เกิดมาไม่เคยเห็นคฤหาสน์ของจริงอย่างนี้มาก่อน
"บะ บ้านพี่จริงๆ เหรอ! ว้าว... สวยโคตร! ผมไม่เคยเห็นบ้านหลังใหญ่แบบนี้มาก่อนกี่สิบล้านวะเนี่ย! อย่างกับในหนังแน่ะ!!"
มาวินยื
