"ตกลงเธอทำงานที่ร้านอาหารกลางคืนด้วย? แล้วยังทำงานร้านกาแฟกลางวันอีกถ้าจะลำบากขนาดนั้นเอาเงินเราไปจ่ายค่าเทอมก่อนก็ได้นะเราคิดดอกไม่แพง"
ปืนเห็นพริกแกงแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนละอดสงสารเธอไม่ได้ ดันแว่นสายตาขึ้นเชิงถามว่าเธอจะเอาอย่างไรก่อนจะโดนกอดคอแทบหายใจไม่ออก
"เป็นห่วงฉันขนาดนั้นเหรอตัวเอง... น่ารัก... มะหอมที"
"หยุด!" ปืนยกหนังสือปิดแก้มตัวเองได้ทัน
"เราห่วงเธอที่ไหนห่วงตัวเองต่างหากที่ต้องมานั่งปั่นรายงานให้เธอเนี่ย! เสียเวลาเล่นฟีฟายหมด"
"อย่าบ่นน่าเดี๋ยวเลี้ยงไอศกรีม"
"เห็นเราเป็นเด็กห้าขวบหรือไง ดูสิพิมพ์อะไรมาก็ไม่รู้มั่วไปหมดสงสัยต้องส่งไปเรียนภาษาไทยป.หนึ่งใหม่ แต่เราเอาไอติมโคนรสสตอเบอรี่นะ"
"จ้าๆ เดี๋ยวซื้อให้สองโคนเลย"
พริกแกงยิ้มให้ปืนที่ตรวจรายงานให้เธอคอยบริการน้ำขนมไม่ขาด ถัดไปไม่ไกลนักคริสนั่งมองเธอหยอกล้อกับปืนหนุ่มเพี้ยนอย่างจับผิด
"หึ ใช้เสน่ห์หลอกผู้ชายไปท
