“แล้วข้าล่ะ…ข้าในสายตาของเจ้า ข้าหล่อรึเปล่า?”
ฮาเกนเดินออกมาจากห้องน้ำเขาเอาคางมาเกยที่ไหลของเมดิสันอย่างออดอ้อน เธอหัวเราะน้อยๆ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบผมเขา
“หล่อสิ…เจ้าเป็นถึง..” พระเอกของเรื่องนะ….
เมดิสันเลือกจะกลืนคำพูดนั้นลงคอก่อนจะกล่าวคำใหม่
“ดยุคที่แสนหล่อเหลา…ยังไงล่ะ..”
ฮาเกนยกยิ้มจางๆ ที่มุมปาก เขาหลับตาลงเพื่อซึมซาบทุกสิ่งของเมดิสัน ทั้งกลิ่นกายที่หอมกรุ่นของเธอ เสียงหัวเราะใสๆ และใบหน้าที่แสนงดงามนั้น
“เซอร์อีคอนวันนี้ท่านกลับไปได้แล้ว…วันนี้ข้าจะนอนกับเมดิสันเอง…”
ฮาเกนลุกขึ้นเท้าเอวมองที่อีคอน อีคอนไม่ตอบเขาเลือกจะขยับเข้ามาหาเมดิสัน
“ท่านเมดิสันต้องการให้ข้ากลับหรือครับ….?”
อึก!!!…ความน่ารักของอีคอนทิ่มเขาตาเธออย่างจัง
“ฮาเกน!!!…วันนี้ก็ดึกแล้ว…ให้อีคอนนอนที่นี่แหละ อีกอย่างใครบอกว่าจะนอนกับเจ้า!!!”
ฮาเกนมองอีคอนอย่างโมโหนิดๆ
เจ้านี่ช่าง….ร้ายกาจ!!!
เขาควรจะเอาเ
