ฉันจะตามจีบ พ่อของนางเอกเอง

4.ความลุ่มหลง

เมดิสันนอนอยู่บนเตียงนิ่งๆ หลังจากที่อีคอนอาบน้ำให้เธอเสร็จเรียบร้อย เขาก็สวมเสื้อให้แล้วพาเธอมานอน

เมดิสันหลับตาลง

ราวกับเรื่องราวทั้งหมดคือความฝัน เธอได้พบกับคนที่อยู่ในหน้ากระดาษที่เคยอ่าน ตัวหนังสือที่บรรยายนั้นมิสามารถบรรยายความหล่อเหลาของพวกเขาได้ทั้งหมด

เซอร์อีคอน…ชายผมสีเงินที่สวมชุดอัศวินแสนจะเท่ เขานั้นมีความน่าเกรงขามอยู่ในตัวแต่ทว่าพออยู่กับเมดิสันสองต่อสองกลับมีความขี้อ้อน น่าทะนุถนอม

ดยุคอลาโน่ อันนี้คือเกินความคาดหมายเธอไปมาก ใครจะคิดว่าท่านพ่อตัวจริงคือโคตรแซ่บยกพริกมาทั้งสวนใบหน้าที่หล่อเหลาบวกกับท่าทีที่ดูเป็นผู้ใหญ่อบอุ่นทรงแด๊ดดี๊ เธอหลงรักเขาตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า พอเห็นหน้าก็กระโดดลงบ่อหลงรักเขาอย่างจัง ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขานั้นมันเลยคำว่าตกหลุมรักไปมาก แต่ทว่าเธอนั้นไม่อยากตกเป็นของเขาอย่างง่ายดายเช่นสตรีอื่น สายตาของเขาที่มองมาที่เมดิสัน มันบ่งบอกว่าเขานั้นอยากจะได้ตัวเธอแทบขาดใจ

หากว่าเธอมอบกายให้เขา เธอก็จะได้แต่ตัวเขามาเท่านั้น แล้วก็แยกย้ายกันไป

เธออยากจะได้กุมหัวใจเขาบ้าง แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี อยากให้สักช่วงเวลาหนึ่งของเขา นึกถึงเธอบ้าง เท่านั้น….ก็พอ

ส่วนคนสุดท้าย ฮาเกน หล่อดี สมเป็นพระเอกของเรื่อง แต่ดูหลงตัวเองเกินไป ไม่ชอบ จบ

เมดิสันดึงผ้าห่มมาคลุมตัว อากาศยามค่ำคืนนั้นเย็นลงเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังหนาวเหน็บ เพราะลมที่พัดมาทางหน้าต่าง เมดิสันลุกขึ้นไปปิดหน้าต่างก่อนจะล้มตัวนอนลง

“ท่านเมดิสันครับ…”

“กรี๊ดดดดดด!!!!!”

“อะ…โอ๊ย!!!..อย่าตีข้าครับท่านเมดิสัน!!!”

ชายปริศนาผู้นั้นเอื้อมมือไปจุดตะเคียงที่หัวเตียงก่อนจะยกมือขึ้นป้องกันการตีของเมดิสัน

“ข้าเองครับท่านเมดิสัน…ครูส…”

“ใครใช้ให้เจ้ามานอนบนเตียงข้า!!!”

“ขะ..ขอโทษครับ..ปกติข้าก็มานอนเช่นนี้ทุกวัน…”

“ต่อไปอย่าได้ขึ้นมาโดยที่ข้าไม่ได้สั่งอีก!!!”

ครูสมีสีหน้าที่เศร้าลง เขาลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะโค้งคำนับเมดิสันแล้วเดินออกไป เมดิสันหายใจอย่างหอบเหนื่อยที่ตัวเองใช้แรงทุบตีหนุ่มน้อยผู้นั้นไป เธอลุกขึ้นเดินไปล็อกประตู ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

หวังว่าจะไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้อีกนะ!!!!

………

ยามดึกที่เงียบสงัด อลาโน่เดินเข้ามาในห้องนอนของเมดิสัน เขานั่งลงบนเตียงก่อนจะมองหน้าเธอ

ยามเธอหลับ เธอยังคงงดงามเย้ายวนจนเขาแทบจะอดใจไม่ไหว อลาโน่ยื่นมือไปลูบแก้มเมดิสันเบาๆ

เธอไล่ครูสออกไป….พร้อมทั้งยังสั่งไม่ให้ใครเข้ามาอีก

เมดิสันแปลกไปเล็กน้อยตามความคิดของอลาโน่ จนถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้ร่วมเตียงกับชายใดสักคน

เซอร์อีคอนเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม…..ทว่าเสื้อผ้าของอีคอนยังคงถูกสวมใส่อย่างเรียบร้อย ในแววตาของเขาไม่มีแสดงอาการเหนื่อยล้าใดๆ

อลาโน่ล้มตัวลงนอนก่อนจะดึงเมดิสันมากอด….เขาหลับตาลงเพื่อสุดดมกลิ่นกายที่หอมกรุ่นของเธอ

ชื่อเสียงเรื่องผู้หญิงของเขานั้น ทั่วทั้งจักรวรรดิต่างรับรู้ ชื่อเสียงเรื่องผู้ชายของเมดิสันก็เช่นกัน คงจะแปลกพิลึกถ้าหากว่าเขาและเธอตกลงปลงใจคบหาเป็นสามีภรรยากัน

อลาโน่หัวเราะเบาๆ

เขาคิดไกลเกินไปเสียแล้ว….ตอนนี้เธอเปรียบดังดอกไม้ที่เขายังมิได้เด็ดมาดมจึงเป็นเรื่องราวแปลกใหม่สำหรับเขา ที่อยากจะเอาชนะความต้องการของเธอให้ได้ หากว่าเขานั้นได้เธอมาครอบครองแล้ว คงจะเบื่อหน่ายเช่นเดียวกับที่รู้สึกกับสตรีอื่น

เมดิสันเอื้อมมือมากอดอลาโน่พร้อมทั้งบดเบียดเข้าหาไออุ่นจากตัวเขา เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมทั้งห่มผ้าให้เธอเป็นอย่างดี

“….ท่านอลาโน่…..”

อลาโน่เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยก่อนจะก้มลงมองเมดิสันในอ้อมกอดก็พบว่าเธอยังคงหลับสนิทอยู่

นี่เธอ…ละเมองั้นเหรอ?

“….ท่าน…ระ..รักข้าบ้างไม่ได้หรือคะ? …มองเพียงแต่ข้ามันยากเย็นขนาดนั้นเลยเหรอวะ…ไอ้&%$฿&!!!”

อลาโน่มองเมดิสันด้วยสายตาที่แปลกออกไป เขาฟังไม่ออกว่าเธอพูดอะไรออกมา หลังจากที่เธอตัดพ้อเขา ทว่ามีความอ่อนโยนเล็กๆ ในสายตาที่เขาใช้มองเธอ

“…ทั้งๆ ที่ข้า……อ๊ะ..อย่าค่ะ…อื้ม…อย่าจับตรงนั้น!!!”

อลาโน่ขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาขึ้นเป็นสีแดงก่อนจะหัวเราะน้อยๆ

เด็กนี่ฝันอะไรกันนะ!!!!

“อื้ม!!..อ๊ะ…เจ็บค่ะ…!!!”

อลาโน่รู้สึกหวั่นไหวกับเสียงร้องครางที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากคู่สวยของเมดิสัน….ที่ร้ายแรงที่สุดตอนนี้ก็คือเจ้าหนูของเขากำลังแข็งขืนขึ้นมา อลาโน่ถอนหายใจก่อนจะค่อยๆ คลายอ้อมกอดแล้วรีบลุกออกจากเตียง

มันแย่ตรงที่เขาไม่สามารถอดกลั้นความต้องการที่มีต่อเธอได้…หากเขาไม่รีบออกไปตอนนี้เขาต้องเผลอขืนใจเมดิสันเป็นแน่

อลาโน่กระโดดลงทางหน้าต่างก่อนจะขี่ม้าเข้าเมืองเพื่อไปยังบ้านของเซรา

เขาใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้านเซรา อลาโน่ไม่พูดพร่ำทำเพลงเขารีบเข้าไปหาเธอทันที

“อื้อ!!!…จะ..ใจเย็นก่อนค่ะท่านดยุค!”

อลาโน่ดีใจลึกๆ ที่เซรายังไม่นอน เขารีบพุ่งเขาไปหาเธอ เซราเองก็รับรู้หน้าที่เป็นอย่างดีเธอรีบถอดกางเกงของอลาโน่ออกแล้วใช้ปากรับตัวตนของเขาเข้ามา

อลาโน่หลับตาลง ในห้วงความคิดของเขานั้นมีแต่ใบหน้าของเมดิสันเต็มไปหมด!!!! อลาโน่เอื้อมมือไปกดศีรษะของเซร่าลงเพื่อให้เธอรับตัวตนของเขาให้ลึกยิ่งขึ้น

เซร่าทำตามที่อลาโน่ต้องการ เธอรู้หน้าที่ของตัวเอง และปฏิบัติตามความต้องการของอลาโน่ได้เป็นอย่างดี

และเธอก็เต็มใจที่จะใช้ชีวิตเช่นนี้ เป็นนางบำเรอของท่านดยุค

เธอเร่งจังหวะลิ้นให้เร็วยิ่งขึ้นเป็นจังหวะที่อลาโน่โยกเอวเข้ามาหาเธอพอดี เขาพ่นน้ำอุ่นร้อนใส่ปากเซรา เธอบรรจงดูดกลืนทุกหยดพร้อมกับเลียทำความสะอาดรอบๆ ให้เขาอย่างรักใคร่

อลาโน่เหนื่อยหอบ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนจะหยิบเหรียญทองในเสื้อโยนให้เซรา

“ท่านดยุคจะไม่ค้างที่นี่หรือคะ?”

“ไม่….”

อลาโน่ลุกขึ้นเพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกไป เซราได้กำเหรียญทองในมือแน่น เธอมองตามแผ่นหลังของอลาโน่ที่เดินออกไปอย่างเจ็บปวด

ถึงอย่างไร วันที่เขาไม่มีใคร….เขาก็จะกลับมาหาเธอ…

เธอแค่รอเงียบๆ ในที่ของเธออย่างเจียมเนื้อเจียมตัวก็พอ…..

………

เมดิสันสะดุ้งตื่น เธอยกมือขึ้นจับผมตัวเอง อยู่ๆ ก็ฝันอะไรประหลาดชะมัด เธอฝันว่าท่านอลาโน่มาถักเปียให้เนี่ยนะ!!!!

อีกทั้งในฝันเขายังทึ้งผมเธออย่างแรงจนระบมไปทั้งหัวอีกด้วย!!! บ้าบอชะมัด

เมดิสันหลับตาลงอีกครั้ง

กลิ่นนี้….คล้ายๆ กลิ่นของท่านอลาโน่เลยแฮะ กลิ่นคล้ายๆ กลิ่นดินหลังจากฝนตกใหม่ๆ กลิ่นที่พอได้สูดดมแล้วรู้สึกสบายใจ

ทว่าไม่มีทางเป็นกลิ่นของท่านอลาโน่แน่นอน อาจจะเป็นกลิ่นของครูสที่ทิ้งเอาไว้

ท่านอลาโน่ไม่มีทางมาหาเธอที่นี่แน่นอน….

ในเวลาไม่ช้าเมดิสันก็หายใจอย่างสม่ำเสมอ เธอเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง

………

อีคอนถอดเสื้อคลุมของเขาวางบนโซฟา เขาทิ้งตัวนั่งลงอย่างหมดแรง อีคอนยกมือขึ้นมากุมใบหน้าที่แดงของเขา

หัวใจของเขาเต้นแรงและรัวจนแทบจะระเบิดออกมา

วันนี้…ท่านเมดิสันยอมให้เขาอาบน้ำให้เธอ….การอาบน้ำที่ซ้อมมาราวร้อยๆ ครั้งได้ใช้จริงก็วันนี้ มือของเขายังมีกลิ่นหอมจากน้ำมันหอมที่ท่านเมดิสันใช้อยู่เลย

เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เขา….อีกทั้งเธอยัง…จูบเขาก่อนอีกด้วย

อีคอนยกมือขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากตัวเอง…สัมผัสของท่านเมดิสันยังติดอยู่ที่ปลายลิ้น รสชาติที่หอมหวานของเธอยังแจ่มชัดอยู่ในความรู้สึกของเขา

ราวกับว่ามีฝนมาตกในทะเลทรายที่แห้งแล้ง…เมื่อก่อนเขากระทำสิ่งใดเพื่อท่านเมดิสัน เขาไม่เคยคิดหรือว่าหวังสิ่งใดตอบแทนเลย แต่ทว่าต่อจากนี้…เขาคงจะหวัง…หวังว่าเธอคงจะส่งยิ้มให้เขาบ้าง หากว่า…เขาทำงานที่เธอสั่งได้ดี

ให้ตาย…เขาคลั่งในตัวท่านเมดิสันโดยสมบูรณ์….เธอดึงให้เขาจมดิ่งไปในหลุมที่เธอขุดเอาไว้โดยที่เขาไม่มีทางจะขึ้นจากหลุมนี้ได้อีกแล้วชั่วชีวิต….

อีคอนหลับตาลงช้าๆ ก่อนจะยกยิ้มขึ้น

เขารักเธอ….รักเธอมากจริงๆ…ท่านเมดิสันของเขา