ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
“ครับ”
“ไม่ให้เกียรติแม่อย่างน้อยก็ควรให้เกียรติน้อง”
“ใครไปรายงานครับ” ผมไม่ได้ตื่นเต้นกับเสียงเย็นชาของแม่ที่พูดออกมาเลยสักนิด
“แม่ยังอยู่ที่พัทยา ทำไมต้องมีใครฟ้องหรอกแม่ไม่ได้หูหนวกตาบอด”
“ครับ แต่น้องไม่ได้ว่าอะไรครับแม่ แม่ก็รู้ว่าน้องก็อยากถอนหมั้น” ผมต้องย้ำให้แม่ฟังกี่ครั้งว่าควีนก็อยากถอนหมั้นไม่ต่างจากผม เมื่อไหร่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะยอมรับความจริงสักที
“น้องอยากก็เพราะแกไม่เคยสนใจเขา หัดสนใจคู่หมั้นตัวเองบ้างวายุ แกเป็นแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนเขาจะอยากหมั้นอยากแต่งด้วย”
“ไม่อยากก็ถอนหมั้นไงครับแม่ ผมมีแฟนแล้วครับ ลองเปิดใจให้เราสองคนก่อนไหม ก่อนที่จะตัดสินว่าผมเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมกับใคร” ผมก็เสียงแข็งใส่แม่ไม่ต่างจากท่าน
ผมว่ามันคงถึงเวลาที่ผมต้องจัดการปัญหาที่มันคาราคาซังมานานสักที เพราะปีนี้ควีนก็จะเรียนจบแล้ว ถ้าเธอเรียนจบแล้วกับมาไทยโดยที่เรายังไม่ได้ถอน
