นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงกับทายาทนักธุรกิจชื่อดังที่ครอบครัวสนิทสนมกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ จนกระทั่งลูกได้มาหมั้นหมายรอวันแต่งงานทันทีที่ฝ่ายหญิงเรียนจบ ไม่มีอะไรเหมาะสมกันไปมากกว่านี้แล้วค่ะ แต่ทำไมฉันถึงได้โคตรฝืนเลยนะ
“เดี๋ยวงานก็จบ ยิ้มก่อนนะ” พี่วายุหันมากระซิบบอกด้วยรอยยิ้มฉันก็เลยพยักหน้ารับแล้วแอบทำหน้าเซ็งใส่ให้พี่เขาเห็น พอเห็นฉันทำหน้าเซ็งเขาก็ยิ่งยิ้มมากกว่าเดิม
“เอาน่า เดี๋ยวก็ได้กลับไปนอนแล้ว”
“หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ” ฉันตอบเขาเท่านั้นก็ต้องหันกลับไปทักทายพูดคุยกับบรรดาผู้คนมากมายที่เข้ามาแสดงความยินดีกับพี่วายุต่อ
ตั้งแต่พี่เขาขึ้นไปเปิดงานจนกระทั่งฉันเอาดอกไม้ไปแสดงความยินดีในฐานะคู่หมั้น จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ 2 ชั่วโมงกว่าๆ เรายังไม่ได้แยกกันไปไหนเลยค่ะ ขาจะเป็นตะคริวอยู่แล้วให้ตายเถอะ
“เราเป็นอะไรรึเปล่า” หลังจากที่ทนฝืนยืนคุยกับแขกในงานต่ออีกพักใหญ่ฉันก็เริ่มเมื่อย เท้าฉ
