บทสนทนาของฉันกับคุณแม่จบลงด้วยการที่ท่านเช็ดน้ำตาให้ฉันแล้วบอกให้ฉันขึ้นห้องไปพักผ่อน ท่านจะจัดการทุกอย่างให้ฉันเอง ฉันไม่ได้ถามว่าท่านยอมให้ถอนหมั้นไหม เพราะอยู่ดี ๆ ก็รู้สึกเหนื่อย ฉันเหนื่อยจากการร้องไห้พรั่งพรูความเสียใจจนไม่อยากพูดอะไรต่อ
-วันต่อมา-
“ควีนลูก”
“คะคุณแม่” ฉันเดินลงมาจากห้องในช่วงสายของอีกวัน เมื่อคืนกว่าจะนอนหลับก็เล่นเอาเกือบเช้าวันใหม่เหมือนกันค่ะ แต่ตื่นขึ้นมาแล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเพราะนึกขึ้นได้ว่าฉัน...ยังไม่ได้กินยาคุม
“แม่จัดการเรื่องนั้นให้หนูแล้วนะ” ฉันเดินไปหาท่าน พอเดินไปถึงคุณแม่ก็บอกฉันทันที สีหน้าคุณแม่ไม่ดีเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ฉันคิดว่าคงเป็นเรื่องดีสำหรับฉัน
“คุณแม่ให้สิทธิ์ควีนใช่ไหมคะ” ฉันมองท่านแล้วก็ถามออกไปทำให้คุณแม่พยักหน้ารับ คงเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเครียดพอสมควร มันไม่ใช่แค่ฉันกับพี่วายุถอนหมั้นกันแล้วก็จบ แต่เราอยู่ในสังคมแบบไหนจะมี
