พอนึกถึงบทสนทนาหวาน ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วร่างสูงที่ยืนอยู่ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
‘ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวน่ะ’ และแล้วก็เป็นสุกัญญาที่เดินเข้ามาในห้องแพนทรี เธอเอ่ยทักรุ่นน้องที่ยืนยิ้มคนเดียวอยู่หน้าตู้เย็นก่อนจะปิดปากหาวหวอด
‘เปล่าครับพี่หนิง ผมแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะครับ’ ไรอันเกาท้ายทอยแก้เก้อ แล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง ‘เอากาแฟไหมครับ เดี๋ยวผมชงให้’
‘ไม่ละ ขอบใจมาก พี่กินกาแฟแล้วใจสั่นตลอดเลย ที่เข้ามานี่ก็แค่จะเข้ามาหาน้ำเย็น ๆ กินน่ะ’ สุกัญญาส่ายหัวแล้วเอ่ยแซวต่อ เธอยังคงมั่นใจว่าไรอันต้องแอบชอบเพื่อนของเธออยู่แน่ ๆ ‘แน่ใจเหรอว่าคิดไปเรื่อยเปื่อยไม่ใช่คิดถึงใครบางคนอยู่น่ะ’
‘ไม่ใช่นะครับ…’ ไรอันตอบเสียงอ่อน
‘แซวไรอันอีกแล้วเหรอยายบ๊อง’ สรศักดิ์เดินเข้ามาคลี่คลายสถานการณ์ พลางส่ายหน้าระอา ‘ไปเตรียมห้องประชุมได้แล้วไป
