เช้าตรู่ปลายยามเหม่าเปลี่ยนผ่านต้นยามเฉิน..ท้องฟ้าเริ่มสว่าง แสงแดดสีส้มอ่อนเริ่มสาดส่องแทนที่ยามราตรี อากาศค่อยๆ อบอุ่นขึ้น ชาวบ้านร้านตลาดกำลังเนืองแน่นคลาคล่ำไม่ด้วยผู้คนที่ออกมาจับจ่ายใช้สอย ผิดกับบรรยากาศของจวนแม่ทัพที่ร้อนระอุชุลมุนวุ่นวาย…ทหารองครักษ์วิ่งเข้าออกผิดปกติ เมื่อเฉินเฟยหลงและเฉินซีซวนมาถึงด้านหน้าทางเข้าก็พบกับแม่ทัพใหญ่ที่กำลังกลับเข้าจวนพอดีเช่นกัน อีกทั้ง ด้านหลังแม่ทัพตามมาด้วยทหารที่พบว่ามีการแบกหามคนเจ็บมาด้วย หากดูจากสถานการณ์แล้ว คงมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นแน่ๆ
“ คารวะท่านอ่อง คาระวะองค์ชายสี่”
แม่ทัพแสดงความเคารพเมื่อพบสองคนสำคัญมาเยือนจวนแต่เช้าตรู่
“ คารวะท่านแม่ทัพ”
สอง อาหลานก็แสดงความเคารพเช่นกัน เหลียงเฉาเหว่ยนอกจากจะเป็นแม่ทัพใหญ่แล้วยังมีศักดิ์เป็นอาจารย์ สั่งสอนวิชาการต่อสู้ให้กับคนทั้งคู่ด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะเฉินเฟยหลง ที่ร่วมออกรบด้วยกันตลอดหลายป
