“เจ้าหมายถึงป้ายหยกขาวมังกรคู่ ที่สลักอักษรเฉิงไว้ด้านหลังใช่หรือไม่”
หนิงหลงทวนถามกลับอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นของสิ่งเดียวกัน
“ใช่ เจ้าคะ ตอนที่ข้าโดนลอบทำร้าย ได้ทราบวัตถุประสงค์ที่แท้จริง ว่าพวกมันต้องการของสิ่งนี้ หากแต่ข้าไม่มีของสิ่งนี้ติดตัว และก็ไม่มีมันไม่อยู่ในความทรงจำของข้าเลยเจ้าคะ ข้าก็บอกอาอี้หมานคนสนิทของแม่รองและก็เป็นผู้ลอบร้ายข้าออกไป ว่าข้าไม่มี มันไม่ได้อยู่กับข้า และก็ไม่รู้ว่ามันคือสิ่งใด หากแต่พวกเขาก็ไม่เชื่อ และ ยืนยันว่า ท่านแม่ได้มอบของสิ่งนี้ให้กับข้าก่อนที่จะเสียชีวิต ซึ่งเขาเห็นกับตาตัวเอง ทั้งๆ ที่จริงๆ ของที่อยู่กับข้ามีเพียงแหวนหยกวงนี้อันเดียวเจ้าคะ” ลี่หลินกล่าวพร้อมล้วงเอาแหวนหยกที่ห้อยติดตัวกับสร้อยคอตลอดเวลาออกมาให้หนิงหวงดู
“หลินเอ่อร์ เจ้าถอดออกมาให้อาดูใกล้ๆ หน่อย” หนิงหวงหรี่ตามองพิจารณาของสิ่งนั้น
“เจ้าคะ”
ลี่หลินรับคำแล้วถอดแหวนพร
