เฟรนด์โซน ห้ามข้ามมา

พี่มารับ

รถเก๋งคันสวยจอดหน้าหอตั้งแต่เช้า รุ่นน้องที่ผ่านไปผ่านมาทักทายรุ่นพี่หนุ่มสุดหล่อที่ยิ้มรับไหว้อย่างใจดี

“พี่บอย มารอใครคะ” รุ่นน้องแอบถามแล้วยิ้มให้ประธานวิศวะสุดหล่อและยังเป็นประธานสโมสรนักศึกษาอีกด้วย

" ไม่บอกครับ " คำตอบที่ตอบทีเล่นทีจริงทำเอาคนฟังอดเขินไม่ได้ ใครกันที่พี่บอยมารับ

ร่างบอบบางเดินหอบถุงหนังสือและกระเป๋าผ้าเดินลงมา พร้อมกับรอยยิ้มกว้างของคนที่รอ ทรายวิศวะนั่นเอง ที่ทำให้ชายหนุ่มมายืนรอแต่เช้า

" สวัสดีค่ะพี่บอย " รุ่นน้องสาวยกมือไหว้ทักทายอย่างสุภาพเล่นเดิม และเตรียมหากุญแจรถของตัวเอง

" มาครับพี่ช่วยถือ " คนที่ตั้งใจมารอยื่นมือออกไป แต่คนที่ถือของในมือส่ายหน้า

" ทรายเกรงใจค่ะ พี่บอยมารับทรายไปทานข้าวเช้าใช่ไหมคะ "

เจ้าตัวถามถึงเหตุผลที่เค้ามารับเธอ ก็แค่อยากคุยด้วยแบบส่วนตัวก็เท่านั้นเอง

" วันนี้ทรายมีเรียนสองตึก ต้องไปห้องสมุดด้วย ทรายเอารถไป แล้วไปเจอกันที่โรงอาหารคณะนะคะ "

น้องปี1ยิ้มหวานให้1กรุบแล้วเดินไปที่เวสป้าสีฟ้าของตัวเอง สตาร์ทรถแล้วขี่ออกไป ทิ้งให้คนที่รอยืนยิ้มอยู่คนเดียว ทำไมน่ารักแบบนี้ละครับน้องทราย ไม่ใช่เล่นตัวเลย แต่เป็นธรรมชาติมาก น่ารักเหลือเกิน

เพื่อนๆ ร่วมห้องที่นั่งอยู่กำลังสุมหัวดูการบ้านที่ต้องส่งเช้าวันนี้ แล้วอื้อฮือกับแผ่นดิน ที่ดูทีท่าจะไม่ค่อยสนใจอะไร แต่ทำการบ้านได้ครบทุกข้อ แถมยังเขียนลงสมุดได้อย่างเป็นระเบียบ

" นอกจากหล่อ เรียนดี แล้วมีอะไรที่ทำไม่ได้บ้างครับ คุณแผ่นดิน "

เพื่อนแซวออกมา พยายามดูการคิดวิธีการคำนวณทีละขั้นตอน แล้วดูตาม ก่อนจะกลับมาหัดทำด้วยตัวเอง

" มีก็มีที่ทำไม่ได้ เช่น จีบผู้หญิง "

คำตอบมาพร้อมกับคนที่เดินมาถึงวางของลงบนโต๊ะที่ว่าง สบตากันแวบเดียว แล้วทั้งหมดก็ยกมือไหว้ คนที่เดินตามมาติดๆ

" นั่นแน่ๆ พี่บอย มาพร้อมกับทรายหรือครับ อะไรยังไงครับเนี่ย "

คนที่เดินตามมารับไหว้แล้วยิ้มรับรุ่นน้อง มองคนที่ถูกแซวทำหน้านิ่งเฉย ก่อนจะบอกเสียงเบา

" ไปครับ ทานอะไรดี "

คนที่ตั้งใจจะมาทานข้าวเช้าด้วยชวนเดินไปเลือกดูทันที เสียงเพื่อนๆ ร้องแซวตามไป แผ่นดินมองคนทั้งสองคนที่เดินเคียงคู่กัน แล้วก้มหน้าลง ก็ดีแล้วนี่หว่า แต่ทำไม ใจมันเต้นแบบนี้ก็ไม่รู้ คนสองคนเดินเคียงคู่กันไปในโรงอาหารของคณะ ท่ามกลางสายตาคนมอง พี่บอยประกาศจองไปแล้ว ขึ้นอยู่กับว่า ฝ่ายหญิงจะเล่นด้วยหรือเปล่า ก็อีกเรื่องหนึ่ง

" ทำไมอิจฉาทรายก็ไม่รู้ พี่บอยมีแต่คนบอกว่าดีจริง นิสัยดี เรียนเก่ง หน้าตาก็ดี แถมที่บ้านก็น่าจะมีฐานะ "

คนพูดมองไปที่เก๋งยุโรปที่จอดอยู่ แล้วยิ้มออกมา แผ่นดินก้มหน้าก้มตาทานข้าว แม้ในใจจะรู้สึกไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

มื้อเช้าเป็นข้าวต้มร้อนๆ กับกาแฟเย็นอีกแก้วก็ทำให้มีแรงไปเรียน เมื่อคืนต้องทำการบ้านจนเกือบเที่ยงคืน แล้วยังต้องทบทวนบทเรียน รูมเมทหายเงียบไปทั้งสองคน กลับมาซักผ้าที่ห้อง ตากเอาไว้แล้วก็หายไปทั้งคู่ ส่วนกี้ก็กลับมาก่อนหอปิดไม่นาน แล้วก็ล้มตัวลงนอนแทบจะทันที ชีวิตนักศึกษามหาวิทยาลัยที่กว่าจะสอบเข้ามาก็ว่ายากแล้ว การเรียนในแต่ละวันก็ไม่ง่ายเลย

" วันนี้พี่มีเรียนทั้งวันคงไม่ได้มาเจอ ถ้าเป็นช่วงเย็น ทรายจะสะดวกไหมครับ "

คนที่ยังพยายามเต็มที่ถามออกมาด้วยความอยากรู้ อยากใช้เวลาด้วย ก็เท่านั้นเอง

" ทรายมีไปห้องสมุดหลังเลิกเรียน พี่บอยจะชวนไปทานข้าวหรอคะ " เธอถามดักทางเค้า เอาไว้ก่อน

" ก็ถ้าทรายไม่อึดอัด พี่ก็อยากชวนไปครับ " รุ่นพี่บอกตรงไปตรงมา

" ยังไงพี่โทรหาอีกทีได้ไหมครับ ช่วงเย็น เผื่อว่าทรายว่าง พอจะแบ่งเวลามาให้พี่บ้าง "

รุ่นพี่ถามเสียงอ่อนโยน ยิ้มออกมาคาดหวังว่าคนตรงหน้าจะเห็นความพยายาม

" เอาไว้ทรายโทรหาเองได้ไหมคะ " เธอบอกกับเค้า ไม่อยากตัดรอนมิตรภาพดีดีของคนตรงหน้า

" ครับ พี่รอนะ จะกี่โมงพี่ก็รอ " คนที่ยืนยันจะรอยิ้มกว้าง มองข้าวต้มที่คนตรงหน้าทานหมดแล้วยิ้มออกมา

" ทานเก่งมาก น่ารักจังครับ " คนจีบก็แจกขนมจีบไปตรงๆ ไม่อ้อมค้อม คนถูกจีบสำลักออกมาแล้วหัวเราะออกมา

" พี่บอยอะ "

กลุ่มปี1ที่มองเค้าจีบกันแอบยิ้ม เค้าจีบกันแต่ทำไมเราเขินอะเธอ พี่บอยฉ่ำมาก เขินหน้าแดงหูแดงไปหมดแต่ทรายแค่ยิ้มออกมาน้อยๆ แค่นั้น คนสังเกตการณ์รายงาน คนที่นั่งเล่นโทรศัพท์ฟังตามที่เพื่อนพูด ด้วยความอึดอัดใจ คิดในใจแค่ว่า แค่ยิ้มก็ไม่ไหนไม่รอดแล้วใช่ไหมละ น่ารักขนาดนี้

เสียงเพลงชาติบอกเวลาเคารพธงชาติ คนที่ยังไม่ลุกขึ้นเตรียมตัวจะไปทำธุระส่วนตัว แล้วแยกย้ายกันไปเข้าเรียน

" วันนี้อย่าลืมนัด " เสียงเค้าบอกกับเธอระหว่างที่เดินผ่านเโอไปนั่งเรียน ด้านหลังห้อง

" ไม่ลืม "

บัดดี้ทำรายงานตอบกลับไป แล้วเงยหน้ามองสบตา ใบหน้าหล่อเข้มเงียบขรึม แต่ทำไมหัวใจคนมองถึงเต้นไม่เป็นจังหวะกับคนอื่น เธอก็ไม่เคยเป็นกับใคร

อาจารย์ประจำวิชาเช็กชื่อก่อนเป็นอย่างแรก แล้วเริ่มการเรียนการสอนทันที วิชาเฉพาะทางพื้นฐานชั้นปีที่1ยากจริงทุกคนในห้องนั่งหน้าเครียดกันหมด มือจดลงสมุดลงไอแพดกันอย่างเป็นระวิง ไม่มีใครพูดคุยกันเลยสักนิด

แผ่นดินนั่งมองแผ่นหลังของคนข้างหน้าแล้วยิ้มออกมา เค้ารู้ว่าเธอเรียนดี และทำการบ้านได้ทุกอย่าง คนที่เรียนเก่งก็เก่งเพราะพรสวรรค์มาตั้งแต่แรกอย่างเช่นตัวเค้า ขนาดเรียนไปโดดไปก็ยังเข้าใจ ทำได้ แต่เพื่อนบางคน เข้าเรียนตลอด แต่ก็ยังสอบไม่ติด บางที โชคดีจากการมีพรสวรรค์ในการเรียนของเค้า อาจจะชดเชยสิ่งที่ขาดหายไป แต่กับผู้หญิงข้างหน้า คนที่พร้อมทุกอย่าง ไม่มีอะไรขาดหายไปเลย เรียนดี หน้าตาดี ครอบครัวก็ดี

เฮ้อ เสียงถอนหายใจดังออกมา จนอาจารย์ที่สอนอยู่วางปากกา

" ใคร ใครถอนหายใจดังขนาดนั้น วิชาผมมันน่าเบื่อหรอ " เพื่อนร่วมห้องหัวเราะดัง เพราะอาจารย์ทำไมรู้ตัวว่าวิชาคำนวณมันยาก

" เปล่าครับ "

แผ่นดินปฏิเสธออกมา คนที่นั่งอยู่ตรงหน้า หันมามองแล้วอมยิ้ม สายตาของคนข้างหน้าสบตากับคนข้างหลัง ใบหน้าสวยแดงแวบขึ้นมาทันที แผ่นดินใจสั่นอีกแล้ว