ตอนที่ 03 ยัดเยียด
1173 คำ
Episode [03] ยัดเยียด
@บริษัท PMT.KAR
[Peerawut talk]
ผมนั่งจ้องหน้าไอ้เพื่อนเวรที่มันยัดเยียดหลานมันให้ผมเลี้ยงแล้วยังงี้ผมจะพาสาวๆ เข้าบ้านได้ยังไงลุคผมก็เสียหมดนะสิ แพรวาก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วยไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้เรื่องอะไร
"เอาหน่าา..แค่เลี้ยงผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวเอง"
"ไม่"
"น้าไอ้ภาม..ในเมืองไทยมึงเป็นคนที่กูไว้ใจสุดแล้ว"
มันคิดยังไงจะให้ผู้หญิงมาอยู่บ้านกับผู้ชายสองต่อสอง มันไม่กลัวผมจับน้องมันทำเมียรึไงหน้าตาน่าเอ็นดูแบบนั้นผมจะทนได้นานซักเท่าไหร่กัน
"ให้การ์ดดูแลเหมือนเดิน" ผมพูดจบก็จุดบุหรี่ขึ้นสูบแล้วพ้นควันสีขาวพุ่งใส่หน้ามันที่กำลังอ้อนผมอยู่
"มึงก็รู้นิ..ว่าตอนนี้กูกำลังทำอะไรอยู่กูเป็นห่วงหลาน แพรวาเป็นญาติคนเดียวที่กูเหลืออยู่กูไม่อยากเสียเธอไป"
ที่มันกลับจากอังกฤษมันตั้งใจจะยัดเยียดหลานมันให้ผมโดยเฉพาะแน่ๆ เพราะถ้ามันมีงานจริงๆ มันคงไม่มีหน้ามานั่งมองหน้าผมแบบนี้หรอกมาตั้งแต่เช้ายันบ่ายผมก็ไม่ยอมรับหลานมันไปเลี้ยงสักทีแต่หลานมันดันรับปากอย่างว่าง่ายเด็กอะไรซื่อบื้อไม่กลัวเสียตัวบ้างรึไงวะ
"กูขอร้องมึงจริงๆ เถอะไอ้ภาม..พวกนั้นไม่ใช่คนธรรมดามันสามารถฆ่าคนโดยที่กฎหมายก็ไม่สามารถทำอะไรได้ กูรู้มึงช่วยได้เพราะมึง
ก็ได้เป็นแค่เจ้าของซูเปอร์คาอย่างเดียว" คาวิลเดินมาตบไหล่ผม มันเป็นคนเดียวที่รู้ความลับของผมทุกอย่างและผมเองก็รู้ความลับมันทุกอย่างเหมือนกัน
"อืม"
"ขอบใจมึงมากเดี๋ยวเย็นนี้กูเลี้ยงเหล้า"
ฟอดดด!?
ปึก!! อัก!!
"เกินไป" ทันทีที่ความนิ่มจากปากของไอ้วิลทับลงบนแก้มผม เท้ามันก็กระตุกทีบเข้าน้องชายมันเต็มๆ จนร่างไว้วิลล้มไปกองอยู่บนพื้น
"ทีบมาได้"
"ใครใช้ให้มึงกวนตีน?"
ผมตีหน้านิ่งตอบกลับมัน ไอ้วิลกุมท้องตัวเองลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะทิ้งระเบิดลูกใหญ่ให้ผม..
"เย็นนี้ไปรับน้องแพรให้กูด้วย..พอดีไม่ว่าง:)" ให้เลี้ยงหลานให้ไม่พอยัดเยียดให้ผมไปรับอีก..ไอ้เพื่อนเวร ธุระของมันคงหนีไม่พ้นเรื่องตีหรี่หน้าม่อยังไงก็หน้าม่ออยู่อย่างงั้น..
"ไสหัวไป"
"บายครัช"
ไปได้สักทีปวดหัวกับมันจะแย่อยู่แล้ว อยู่ดีๆ ก็มีหลานขึ้นมาซะงั้น..
[Praewa talk]
@MTR SCHOOL
"วันนี้หยุดซ้อมแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวไว้พรุ่งนี้เรามาซ้อมกันต่อ กลับบ้านดีๆ นะค่าา"
ฉันเอ่ยบอกน้องๆ ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าหนังสีดำใบโปรดขึ้นมา เป็นหัวหน้าซ้อมหลีดให้น้องๆ ก็แอบเหนื่อยเหมือนกันนะแต่ฉันก็ไม่ท้อหรอกเพราะฉันรักในการเต้น
"น้องแพรกลับยังไงครับ"
"คงรอคุณอามารับหน่ะค่ะ..แล้วพี่ภูมิละคะ" พี่ภูมิเป็นนักศึกษาปีสองของ ม.ชื่อดังที่เคยเป็นศิษย์เก่าของที่นี้ เเละเคยตีกลองให้กับหลีดหลายรุ่นรวมถึงรุ่นฉัน
"น้องแพรพี่กลับก่อนนะคะ"
"ค่ะ..พี่นุ่น" และพี่นุ่นรุ่นพี่ปีหนึ่งที่มาช่วยสอนอีกแรงพี่แกมาพร้อมกับพี่โฟร์เพื่อนสาวสองอีกคน
"งั้นหนูขอตัวไปรอคุณอาก่อนนะคะ"
"มันคํ่าแล้วนะ..ปกติแพรกลับเองไม่ใช่หรอ" พี่ภูมิเอ่ยถามฉันพลางเก็บไม้กลองขึ้นท้ายรถเก๋งคันหรู ส่วนกลองต่างๆ รุ่นน้อง ม.4 และ ม.5. ในทีมเป็นคนช่วยกันยกไปเก็บไว้ในห้องวงโย
"ใช่ค่ะ..แต่พอดีคุณอากลับจากต่างประเทศแล้วบอกกับหนูว่าจะมารับ"
"งั้นก็ออกไปพร้อมกันเลยสิเดี๋ยวพี่จอดหน้าโรงเรียนให้"
"ขอบคุณนะคะ^^" ฉันฉีกยิ้มกว้างให้คนตรงหน้าก่อนจะถอดเสื้อคลุมออกจากเสื้อพละเพราะเหงื่อท่วมตัว
"พี่ขอไปเข้าห้องนํ้าก่อนได้ไหมเหนียวหน้ามากเลยอ่ะ"
"งั้นหนูไปด้วยนะคะ"
"ตามสบายเลยครับ" ที่ฉันขอไปพร้อมกับพี่ภูมิก็มีหลายเหตุผลหนึ่งก็คือฉันกลัวสิ่งลี้ลับที่เคยมีคนเล่าขานต่อกันมา อีกอย่างฉันก็อยากล้างหน้าล้างตาเหมือนกัน
พอตกลงกันเสร็จสับฉันก็เดินเกาะชายเสื้อนักศึกษาของพี่ภูมิพลางหันหลังไปมองข้างหลังหลายรอบก็มันมืดบ้างสว่างบ้างซึ่งโรงเรียนตอนฟ้ามืดมองไปทางไหนก็น่ากลัวไปหมด..
"เกาะแขนพี่ก็ได้นะ..ถ้ากลัว"
"หนูดูกลัวขนาดนั้นเลยหรอคะ" ที่จริงฉันก็กลัวจนฉี่จะลาดอยู่แล้ว..แต่ด้วยความสนิทกันมาหลายปีทำให้ฉันไม่ลังเลที่จะเกาะแขนของคนตัวโตที่พับแขนเสื้อนักศึกษาขึ้นมาครึ่งแขน
"ตัวสั่นขนาดนี้..ทำไมพี่จะดูไม่ออกล่ะ"
"เฮอะๆ " เราเดินมาต่ออีกไม่ไกลก็ถึงห้องนํ้าที่ดูท่าทางจะสว่างที่สุด พี่ภูมิคงจะคิดว่าฉันกลัวเลยเลือกจะพามาที่นี้
"เข้ามารอในห้องนํ้าก็ได้นะ" ฉันพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องนํ้าหญิงที่พี่ภูมิเข้าไปตอนนี้คนก็กลับหมดแล้วคงไม่มีใครเข้ามาเห็นหรอกมั้งว่าเขาเข้าห้องนํ้าหญิง
พอนึกได้ว่าตัวเองจะมาล้างหน้าฉันจึงหยิบโฟมจิ๋วออกจากกระเป๋าออกมาเพื่อร่างหน้าให้สดชื่น ทันทีที่ล้างนํ้าเปล่าเสร็จฉันก็บีบเนื้อครีมสีขาวนุ่มๆ ใส่ฝ่ามือแล้วถูๆ ไปรอบหน้า
ฉันหลับตาพริ้มกับความเย็นก่อนที่ความรู้สึกตรงหัวเหมือนมีมือของใครบางคนเลื่อนมาจับผมที่ฉันมัดรวบเป็นหางม้าพร้อมกับลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดลำคอทำให้ร่างกายจะลุกซู่ซ่าไปหมด อย่าเป็นผีก็พอ..
"พะ..พี่ภูมิใช่มั้ย"
ฉันถามออกไปก่อนจะรีบคลำหาก็อกนํ้าแล้วรีบเปิดก่อนจะก้มหน้าล้างออกค่อยๆเงยขึ้นมองข้างหลัง..
"อ่ะ!? พี่ภูมืทำอะไรคะ" เพราะความใกล้ชิดกันไปทำให้ฉันตกใจรีบหันไปข้างหลังจนหน้าเราเกือบจะชิดกันอย่างเลี่ยงไม่ได้..
"พี่แค่จะรวบผมให้เราเห็นมันเปียก"
"ขะ…ขอบคุณนะคะ..แต่ไม่ต้องก็ได้" มือหนาของพี่ภูมิค่อยๆ ลูบผ่านลำคอฉันผ่านไปด้านหลังก่อนที่สายตาดูไม่มีพิษภัยอะไรจะเปลี่ยนเป็นแววตาของคนปรารถนา..
"ที่ไม่ออกมาสักที..มาอยู่กับผู้ชายเองหรอ?"
.
.
.
โดนดุแน่น้องแพรรรร
- ผู้เขียน
