"..." ฉันพลิกตัวและสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองหลับอยู่บนเตียง...ของพี่นธี!
พยายามลืมตาขึ้นมามองก็เห็นเขาหันมามองฉันพอดีและกำลังเก็บหนังสือของตัวเองอยู่ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำและเดินกลับมาที่เตียง
ปิดไฟ...
ทิ้งตัวลงนอน...ข้างฉัน!
เดี๋ยวนะแล้วฉันมานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
ฉันค่อยๆ คิดทบทวนก่อนจะจำฉากสุดท้ายคือหลับไปกับโต๊ะตอนอ่านหนังสือ แสดงว่าเขาพาฉันมานอนตรงนี้เหรอหรือฉันละเมอมาเอง
แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่าในเวลานี้ฉันหลับไม่ลงแล้ว หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่ามีอะไรมาทุบเป็นจังหวะ สั่นเหมือนแผ่นดินไหวยี่สิบริกเตอร์
"..." เขานอนนิ่งไปแล้วน่าจะง่วงมาก
ฉันค่อยๆ ดึงผ้าห่มออกจากตัวและกำลังละหยัดตัวลุกขึ้นแต่อยู่ๆ ท่อนแขนแข็งแรงก็วางพาดลงมาบนเอวของฉันโดยที่เจ้าของแขนนั้นไม่ส่งเสียงอะไรออกมา้ลยแม้แต่น้อย
คิดว่านอนกับน้องนางคนไหนเนี่ยพี่นธี
"พี่นธี..." ฉันจับข้อมือของเขาที่วางอยู่บนเอวแล้วเรียกชื่อเ
