ตอนนี้พี่นธีนั่งทำงานอยู่ตรงโซฟา เห็นเขาตั้งใจแบบนั้นฉันจึงไม่อยากกวน
แอบสังเกตดูเหมือนเขาจะเพิ่งสระผมมาแล้วไม่ได้เซ็ตมันเลยดูเกะกะจนเขาต้องเสยผมขึ้นหลายรอบ ฉันเห็นแบบนั้นจึงเดินไปหยิบยางรัดผมมาและนั่งบนโซฟาซึ่งเขานั่งอยู่บนพรมด้านล่าง
"มีอะไร" พี่นธีหันมาถาม
"เนยจะมัดให้มันจะได้ไม่เกะกะไง" แอบกลัวเล็กน้อย เพราะเขาจะหาว่าวุ่นวาย แต่เขาก็แค่มองยางรัดผมในมือฉันนิ่ง
พอเห็นไม่ว่าอะไรฉันจึงเอื้อมมือไปรวบผมด้านบนของเขาขณะที่อีกคนก็นั่งเงียบเงยหน้ามองฉันอยู่ พอมัดเสร็จฉันก็ยิ้มออกมาแล้วหัวเราะเบาๆ
น่ารักเหมือนเด็กสามขวบเลยแต่เป็นเด็กหน้ามึนนะ
"ขำอะไร" คนหน้ามึนถามต่อแล้วมองฉันอย่างจับผิด คิ้วเข้มขยับเข้าหากัน
"เปล่าค่ะ พี่นธีน่ารักดี" ฉันตอบและอมยิ้มก่อนหยัดตัวลุกขึ้นแต่อีกคนกลับดึงรั้งข้อมือฉันไว้จนเซถลาลงไปคร่อมตัวเขาด้วยความตกใจ
จมูกฝังอยู่ตรงแก้มเขาพอดี จึงรีบดันตัวออกแต่พี่นธีก็โอบเ
