ครืด~ ครืด~
'พ่อน้องปุยนุ่น'
หัวใจฉันเต้นรัวขึ้นมาทันทีที่ชื่อนั้นโชว์มาบนจอโทรศัพท์มือถือ คนที่เป็นสาเหตุของอารมณ์ฟุ้งซ่านในตอนนี้
ตั้งแต่มีเบอร์เขานี่เป็นครั้งแรกที่เราโทรหากัน แถมยังเป็นเขาที่โทรมาก่อนด้วย
"...คะ"
(มาดูแมว) เขาพูดเสียงเรียบ
"ดูทำไม มันเป็นอะไรคะ" ฉันสงสัยและร้อนใจในเวลาต่อมาจึงรีบลงจากเตียงทันที แล้ววิ่งไปที่ประตู
(มาดูเอง) พูดจบเขาก็วางสายฉันจึงรีบไปที่ห้องเขาทันที
"มันเป็นอะไรเหรอ" ฉันรีบเดินเข้ามาในห้องแล้วถามเขาที่ยืนกอดอกจ้องปุยนุ่นอยู่ตรงระเบียง
"มันอ๊วก" เขาตอบสั้นๆ แล้วมองฉันเหมือนมีอะไรซักอย่างจนฉันต้องก้มมองตัวเอง ฉันรีบจนลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองกำลังใส่เสื้อยืดตัวบางรัดรูปกับกางเกงขาสั้นรับรูปแบบใส่นอนอีกตัว
"ขอโทษที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยเนยรีบ" ฉันบอกแล้วเดินไปดูเจ้าปุยนุ่นก่อนจะขำเบาๆ "มันแค่สำรอกขนค่ะ แค่คงทรมาน่าดู เพราะเลียขนตัวเองแล้วมันร่วงเยอะเกิน
