"แล้วน้องๆมาไง" พี่คิวถามตอนที่เรากำลังจะออกจากร้าน
"เรียกรถมาค่ะ"ใบเฟิร์นตอบแล้วยิ้มน้อยๆ มันก็คงจะเมาบ้างแล้วล่ะถึงจะคอแข็งสุดในแก๊งเราแต่สู้รุ่นพี่วิศวะไม่ได้แน่ๆ ยกทุกห้านาทีเลย
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง อยู่ไหนกัน"พี่คิวถามต่อฉันจึงหันไปมองพี่นธีที่กำลังลุกจากเก้าอี้เป็นคนสุดท้าย
"ไปขึ้นรถ" เขาเดินมาบอกเสียงเรียบแล้วหันไปบอกเพื่อน "ไปส่งคนนี้ด้วย"
เรียกเพื่อนฉันซะห่างเหินเลย สงสารมันนะอุตส่าห์กรี๊ดจนเจ็บคอ แล้วเขาก็เดินดุ่มๆไปไม่พูดไม่จา
"ยังไงยัยนิเนย~" ใบเฟิร์นหันมาชี้หน้าฉัน
"ฉันย้ายไปเช่าคอนโดที่เดียวกันกับพี่เขาน่ะ ไปก่อนนะ สวัสดีค่ะพี่ๆ" แล้วฉันก็รีบเดินตามคนขายาวนั่นไปนั่งบนรถ
"..." แล้วทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบ
ฉันเอื้อมมือไปหยิบยางรัดผมตัวปัญหามาไว้ในมือก่อนจะรวบผมตัวเองมามัดไว้จนหมดเพราะรู้สึกเกะกะ
"ถึงแล้วเรียกได้มั้ยคะ" ฉันบอกแล้วหันไปมองคนข้างๆ เขาเองก็หันมามองฉันบ้างแ
