[ มัดหมี่ ]
“ความจริงหมี่มานั่งข้างเพชรก็ได้นะ ลืมว่าตรงนี้นั่งได้สองคน” เพชรเอ่ยขึ้นขณะที่สายตานั้นจ้องมองเลยฉันไป เดาได้ไม่ยากว่าเขากำลังมองเจ้าของตักกว้างอยู่
“ที่ของเธอคือตรงนี้ ไม่ใช่ตรงนั้น” วงแขนแกร่งของคนตัวใหญ่โอบกอดฉันเอาไว้ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมากระซิบบอก ยัยนาวที่นั่งอยู่ข้างกันถึงกับอ้าปากค้างเพราะเพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้
“เจอของจริงเข้าไปแล้วมั้งเพชรกูว่า” เพื่อนของเพชรคนหนึ่งหันไปพูดกับเพชรเบา ๆ แต่เราก็ได้ยิน
“สนิทกันขนาดนั่งตักกันได้เลยเหรอนาว ปกตินาวไม่ให้ผู้ชายโดนตัวง่าย ๆ นะ” เพชรเอ่ยถามเมื่อสบตากับฉัน ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนก็คงใช่ แต่ตอนนี้ผู้ชายที่ฉันยอมให้แตะต้องได้ก็คงมีแค่เจ้าของตักกว้างนี้เท่านั้น
“ก็ อื้ม สนิทแหละ”
“จะไม่แนะนำให้พวกเรารู้จักพี่เขาหน่อยเหรอนาว” ยัยบ๊วกยิ้มกริ่มด้วยท่าทีเขินอายเมื่อหันมาทางฉันก่อนจะหันกลับไปกรี๊ดกร๊าดกับยัยมิ้ลต่อ
“เอ่อ เขาเป็น… / ผ
