ตอนที่7

1068 คำ

น้ำผึ้งขับรถเข้ามาจอดที่หน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง แต่ในขณะที่กำลังจะลงจากรถ ก็เห็นว่าวิศรุตได้ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ออกหลายเม็ด “พี่วิศร้อนทำไมไม่บอกล่ะคะ ผึ้งจะได้เปิดแอร์ให้เย็นกว่านี้” “พี่ไม่เป็นไร” เขาตอบเสียงร้อนรนแปลกไปจากทุกครั้ง ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ตัว “แล้วนี่พาพี่มาที่ไหนเนี่ย” “โรงแรมค่ะ” “อะไรนะ พาพี่กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย” คนที่รู้สึกเหมือนถูกไฟร้อนๆ เผาอยู่ทุกตารางนิ้วออกคำสั่ง แต่เสียงของเขาแปร่งพร่าไม่มั่นคงเลย ซึ่งต่างไปจากทุกครั้งมาก น้ำผึ้งแปลกใจไม่น้อย แต่ก็คิดไปว่าชายหนุ่มเมาเลยเป็นแบบนี้ “นี่คือบทลงโทษค่ะ ใครใช้ให้หนีออกมาเที่ยวกับผู้หญิงล่ะคะ” แล้วหญิงสาวก็ก้าวลงไปจากรถยนต์ ก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูรถฝั่งที่วิศรุตนั่งอยู่ “ลงมาค่ะพี่วิศ” “พี่จะกลับบ้าน” “ถ้าพี่ไม่ลงมา ผึ้งจะก้มลงไปจูบปากพี่วิศเดี๋ยวนี้นะคะ” วิศรุตมองใบหน้าทะเล้นของน้ำผึ้งด้วยความไม่พอใจ “พี่รู้สึกไม่ค่อยดี พี่ร้อน... พี่ต้องรีบกลับบ้านน้ำผึ้ง” “ถ้าร้อนมากก็ขึ้นไปอาบน้ำบนโรงแรมก่อนสิคะ แล้วค่อยกลับก็ได้นี่” จริงด้วย ถ้าเขาได้อาบน้ำเย็นๆ สักหน่อย ก็อาจจะหายร้อนรุ่มแบบนี้ “ก็ได้” แล้วหญิงสาวก็อมยิ้ม ขณะยืนมองวิศรุตที่กำลังก้าวลงจากรถอย่างทุลักทุเล “ดื่มไปกี่แก้วคะเนี่ย ดูเมาจัง” “สี่แก้วมั้ง พี่จำไม่ได้แล้ว” ชายหนุ่มตอบ และทำท่าจะล้ม หญิงสาวจึงรีบเข้าไปประคอง ร่างกายนุ่มนิ่มสัมผัสกับความแข็งแกร่งของกายหนุ่ม ทำให้วิศรุตยิ่งรู้สึกตื่นตัว นี่เขาเป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมแค่อยู่ใกล้กับน้ำผึ้ง ร่างกายของเขาถึงได้ตื่นตัว และก็อยากมีเพศสัมพันธ์แบบนี้ “พี่วิศเป็นอะไรมากไหมคะ ทำไมจู่ๆ ก็ตัวแข็งๆ ขึ้นมา” “ไม่... มีอะไรหรอก รีบพาพี่ขึ้นห้องเถอะ พี่อยากอาบน้ำแล้ว” “ค่ะ” แล้วหญิงสาวก็เดินนำหน้าเข้าไปในโรงแรมหรู เปิดห้องกับพนักงาน และก็เดินพาเขาตรงไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นห้องพัก ตลอดเวลาที่อยู่ในลิฟต์ หล่อนสังเกตเห็นว่าวิศรุตดูกระสับกระส่ายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน คนเมากระสับกระส่ายแบบนี้เหรอ? “พี่วิศไหวไหมคะ” หล่อนอุตส่าห์จะพาเขามาแกล้งเล่นๆ ให้อกแตกตายสักหน่อย แต่ดูท่าทางจะไม่สนุกเสียแล้ว เพราะวิศรุตดูท่าทางไม่ค่อยดีเอาเสียเลย “พี่ร้อนมาก ร้อนจากข้างใน ร้อนแปลกๆ” เขายังพูดเหมือนเดิม ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ประตูลิฟต์เปิดออก วิศรุตรีบเดินนำหน้าหล่อนออกไปจากลิฟต์ด้วยความรีบร้อน “ห้องไหนเหรอน้ำผึ้ง” “ห้องนี้ค่ะ” หล่อนรีบวิ่งนำหน้าเขาไป และแตะคีย์การ์ดกับประตู เมื่อประตูเปิดออก วิศรุตก็พรวดพราดเข้าไปอย่างรวดเร็ว น้ำผึ้งตามเข้าไป และก็พบว่าวิศรุตวิ่งเข้าไปภายในห้องน้ำแล้ว “พี่วิศ...” หล่อนวิ่งตามเข้าไป ก็พบว่าเขาไปยืนอยู่ใต้ฝักบัวและพยายามเปิดน้ำ แต่น้ำไม่ไหล “ทำไมน้ำไม่ไหลล่ะ” “ผึ้งช่วยค่ะ” หญิงสาวเข้าไปยืนอยู่ใกล้ๆ ตัวของวิศรุต และก็ช่วยเขาหมุนก๊อกไปมา เพื่อทำให้น้ำไหลออกมาจากฝักบัว “สงสัยห้องนี้น้ำจะไม่ไหลมั้งคะ งั้นเอาอย่างนี้เดี๋ยวผึ้งจะไปขอพนักงานเปลี่ยนห้อง อ๊ะ... ว๊ายยย” ในขณะที่หล่อนกำลังรีบร้อนจะวิ่งออกไปหาพนักงานนั้น เท้าก็ลื่น ทำให้เซถลาล้มเข้าไปในอ้อมแขนของวิศรุตโดยไม่ได้ตั้งใจ สองร่างแนบชิดกันมากกว่าทุกครั้ง หล่อนเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา หัวใจของหล่อนสั่นสะท้าน เพราะแววตาที่วิศรุตใช้มองหล่อนในตอนนี้ มันต่างไปจากเดิมมาก “พี่วิศ...” เขาก้มหน้าต่ำลงมาหาเรื่อยๆ ลมหายใจของเขาร้อนระอุ ใบหน้าก็แดงเข้มมากๆ ทำไมวิศรุตตอนนี้ถึงดูน่ากลัวจังเลยนะ... “พี่วิศ... จะ... ทำอะไรคะ” “พี่ร้อน...” มือใหญ่เลื่อนจากต้นแขนมาจับท้ายทอยของหล่อนเอาไว้ “พี่วิศ...” เมื่อใบหน้าของเขาโน้มต่ำลงมาหาจนเกือบแนบชิด ทำให้คนตัวเล็กอดใจสั่นไม่ได้ “พี่วิศ... พี่รู้ตัวไหมว่ากำลังจะทำอะไร...” “พี่ร้อน... พี่ร้อนมาก...” “พี่วิศ... อุ๊บบบบบ...” ไม่น่าเชื่อ... ไม่น่าเชื่อเลยว่าเหตุการณ์นี้มันจะเกิดขึ้นจริง ปากของหล่อนกำลังถูกปากหยักสวยของวิศรุตประกบแนบแน่น และ... และเขากำลังขยับปากของตัวเองบนปากของหล่อนอย่างเร่าร้อน อา... สติของหล่อนกำลังจะแตกซ่าน... ความรู้สึกซู่ซ่ายามที่ถูกปากของวิศรุตขยับเคลื่อนไหวแนบชิดแบบนี้ มันส่งความอุ่นซ่านไปยังอุ้งเชิงกรานอย่างรุนแรงเลยทีเดียว รู้สึกดีมาก... รู้สึกดีเหลือเกิน... ตอนนี้หล่อนไม่ได้ฝันไปหรอกใช่ไหม วิศรุตกำลังจูบหล่อนจริงๆ ใช่ไหม ในขณะที่สมองของน้ำผึ้งกำลังล่องลอยอยู่ในความอ่อนนุ่มของจุมพิตแรกในวัยสาวอยู่นั้น คนตัวโตก็ย่อร่างลงและช้อนกายสาวขึ้นมาอุ้ม ก้าวเดินออกจากห้องน้ำ ตรงไปยังเตียงนอนใหญ่ โดยที่ปากยังประกบกันแน่น เขาจูบหล่อนอย่างดูดดื่ม บดเคล้าปากนุ่มที่ไม่เคยต้องราคีจากชายใดมาก่อนอย่างจาบจ้วงและเรียกร้อง สัมผัสของวิศรุตในตอนนี้ไม่อ่อนโยนเลยแม้แต่นิดเดียว แต่หล่อนที่หลงรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้นยินยอมพร้อมใจเสมอ หล่อนรักวิศรุต... หญิงสาวหลับตาพริ้ม ปีกสีขาวงอกออกจากหัวใจและโบยบินขึ้นสู่ฟากฟ้า ความสุขอาบไล้ไปทั่วทั้งจิตวิญญาณ หล่อนมีความสุขเหลือเกิน “อา... พี่วิศ... อา...” หลังจากที่เขาตะโบมจูบปากของหล่อนจนบวมช้ำแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็เลื่อนซุกไซ้ลงมายังลำคอระหง เขาทั้งซุกทั้งไซ้ ปากร้อนๆ ของเขาดูดดึงเนื้อนุ่มที่คอของหล่อนอย่างเอาแต่ใจ หล่อนเจ็บในบางครั้ง แต่ในความเจ็บนั้นก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความเสียวแสนมหัศจรรย์ “อ๊า... พี่วิศ... อ๊า...”

เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more