"นี่มุกดา คุณไม่เปลี่ยนใจจริง ๆ เหรอ"จากัวร์ถามเธอในขณะที่เธอกำลังใส่เสื้อกล้ามกลับเข้าที่เดิม สายตาเรียบนิ่งปรายไปมองหน้าผู้ชายที่นั่งกุมเป้าส่งสายตาออดอ้อนมาให้เธอ
"โอเคผมยอมแพ้"ถอนหายใจอย่างหมดอารมณ์ ทั้งที่เขาปลุกอารมณ์ของเธอให้ขึ้นแล้วแท้ ๆ แต่เธอกลับใจดำทิ้งเขาไว้ข้างทางอีกครั้ง
"แล้วนี่จะกลับตอนไหน"เพราะนี้ก็จะบ่าย เธอกะว่าจะออกไปห้างซื้อของเข้าห้องสักหน่อย
"ทำไม จะรีบไล่ผมไปไหน นัดใครเอาไว้หรือไง"หันมามองหน้ามุกดาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวแค่คิดว่าเธอนัดชายอื่นได้อารมณ์โกรธของเขาก็ปะทุขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย มุกดาปรายตามองหน้าของจากัวร์ถึงจะรู้จักกันได้ไม่กี่วัน แต่เขานั้นกลับไม่รู้นิสัยใจคอของเธอเลยหรือ สิ่งที่เธอพูดไปเมื่อครู่มันไม่เข้าไปในหัวสมองของเขาเลยหรืออย่างไร
"เปล่า ฉันจะไปห้างไปซื้อของ"ทีแรกกะว่าอยากจะต่อประชดไป แต่คิดดูอีกทีแล้วมันคงไม่คุ้มเสีย เธอยังไม่อยากทำให้เขาได้เธอต้อง
