คฤหาสน์เก้าทัพ
กลิ่นหอมของข้าวต้มหมูสับทรงเครื่องที่ลอยมาแตะจมูกทำให้รอยยิ้มอ่อนโยนพลันเผยขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยชุดสูทเรียบหรูแลดูภูมิฐานและน่ายำเกรงเขาค่อยๆก้าวเข้าไปในห้องอาหารที่มีร่างบอบบางของใครบางคนกำลังวางแก้วน้ำส้มคั้นสดลงตรงตำแหน่งที่นั่งประจำของเขาอย่างเบามือ
“ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังเลยคะพี่เก้าตื่นขึ้นมาบนเตียงก็ไม่มีคนให้นอนกอดแล้ว”
น้ำเสียงอ่อนโยนที่มาพร้อมอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นทำให้คนที่เพิ่งจัดเตรียมมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยๆหันมามองใบหน้าหน้าหล่อเหลาที่ยู่ปากเล็กน้อยคล้ายกำลังน้อยใจที่เธอทิ้งให้เขาตื่นขึ้นมาเพียงลำพังทั้ง ๆที่ปกติแล้วทั้งคู่มักจะตื่นพร้อมกันเสมอ
“นอนหลับสบายมาหลายวันแล้วนับก็อยากจะตื่นขึ้นมายืดเส้นยืดสายด้วยการทำมื้อเช้าให้พี่เก้าบ้าง”
ถ้าหากเก้าทัพคือความอ่อนโยนนับดาวก็คงจะเป็นความหอมหวานละมุนที่ชวนให้เก้าทัพตกหลุมรักครั้งแล้วคร
