SHAKE GIVE UP :: CHAPTER 3 [100%]
1243 คำ
“รอผมตรงนี้ เดี๋ยวมา... แม่กัปตันทีมบาสสุดสวย ><” ลาสนีมมองร่างสูงที่เดินเข้าไปในสนามอย่างนิ่งๆ แต่ทำไมกัน? ทำไมเวลาที่จ้องตาของเชคนานๆ ถึงทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแบบนี้นะ บ้าน่า!! จะว่าเด็กนั่นไม่หล่อก็ไม่ใช่ หล่อลากซะขนาดนั้น มันก็ต้องมีบ้างนี่น่า บางทีเธอดูนายแบบคนอื่นหล่อๆ เธอยังใจเต้นเลยนี่น่า คิดมากจริง... ในขณะที่ลาสนีมกำลังนั่งฝากระโปรงรถรอเชคอยู่ ก็มีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เห็นเธออยู่คนเดียวก็ตรงเข้ามาทันที
“เฮ้ เธอเป็นใคร?”
“เออ ฉันเหรอ? ฉันมากับเชค” ลาสนีมชี้นิ้วไปทางสนาม ก่อนจะมองชายหนุ่มคนนี้ที่ได้ฟังชื่อเชคแล้วขมวดคิ้วอย่างหนัก เป็นผู้ชายที่หล่อทีเดียว มีผมสีดำซอยละต้นคอ ใบหน้าหล่อนิ่งยิ้มมุมปาก และเดินตรงมาหาเธออย่างยิ้มๆ
“โอ้ว... น่ารักมาก!!”
“อะ เอ๋? นายเป็นใคร”
“ผมฟาโรห์ครับ เพื่อนไอ้เชค ยินดีที่ได้รู้จักครับ... ไปกับผมม่ะ ไอ้เชคกว่าจะ ‘เสร็จ’ ไม่สิ กว่าจะเล่นบาสเสร็จคงใช่เวลา เพราะงั้นไปกับผมนะ” ลาสนีมมองเด็กคนนี้ที่บอกว่าเป็นเพื่อนกับเชคอย่างหวาดระแวง นิสัยเหมือนกันอย่างกับแกะเลย ไอ้นิสัยชอบยิ้มและทำหน้าเจ้าเล่ห์ แต่ว่าเชคพาเธอมาที่สนามแข่งบาสทำไมกัน? ถ้าพี่ตินไปที่ร้านไม่เจอ มีหวังเป็นเรื่องแน่เลย
“ถึงว่าดิ ทำไมไอ้เชคถึงได้หายหัวไปบ่อยๆ มีของเขย่าที่น่ากินแบบนี้นี่เองสินะ หึ”
“พูดอะไรของนาย!! ของกินอะไรกัน?”
“ก็...”
“มึงเงียบปากไปเลยไอ้ฝา!!” เสียงเข้มของเชคดังขึ้น ทำให้ลาสนีมลุกขึ้นไปยืนข้างๆ เขาทันที ถึงยังไงก็ยังไม่มั่นใจว่าคนๆ นี้คือเพื่อนของเชคจริงหรือเปล่า? แต่แล้วเธอก็คงต้องเชื่อ เพราะว่าเชคเดินไปตบมือกับเขาคนนั้นอย่างยิ้มๆ
“ลาสนีม... ไอ้เวรตัวนี้เป็นเพื่อนรักผมนะ ชื่อไอ้ฝา J”
“ฝาพ่อมึงอ่ะ ไม่ใช่นะครับ ผมชื่อฟาโรห์ครับ ^__^”
“อะ เออจ๊ะ ฟาโรห์”
“อร๊าย น่ารักจัง -3- มาจุ๊บที!!”
หมับ!! ลาสนีมมองเชคที่กระชากหัวของฟาโรห์จนเขาแทบหงาย ลาสนีมที่เห็นก็ผุดยิ้มทันทีกับท่าทางของทั้งสองคน ฟาโรห์หันไปโวยกับเชคทันที และพากันเดินห่างจากเธอไป... สักพักเชคก็เดินกลับมา โดยที่ฟาโรห์เดินกลับไป
“วุ่นวายจริงๆ ไอ้ห่า!!”
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“อ่อ เปล่าครับ มาเถอะตามผมมา ^^” ร่างเล็กเดินตามแผ่นหลังของเชคเข้าไปในสนามบาสที่ตอนนี้มืดสนิท ก่อนที่เชคจะหันมาจับมือเธอให้เธอไปอยู่ตรงกลาง และยิ้มออกมา
“ทำไมมืดแบบนี้ล่ะ ไม่ใช่ลวงพี่มาฆ่าหมกสนามบาสนะ”
“ไม่หรอกครับ ฆ่าพี่นะไม่ใช่ที่นี่...” ลาสนีมรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆ ของเชคที่เป่ารดอยู่ที่ซอกคอของเธอ และรับรู้ถึงริมฝีปากร้อนที่จูบลงบนไหล่ที่เปลือยเปล่าของเธอ
“ฆ่าพี่บนเตียงนะ สนุกว่าเยอะครับ หึ”
“นะ นี่!! อ่ะ...”
พรึ่บ!! แสงไฟเปิดขึ้นท่ามกลางความตกใจของลาสนีม ใบหน้าหวานคมถึงกับอึ้งไปทันที มองไปรอบๆ สนามที่ตอนนี้ถูกจัดให้มีสวนย่อมของดอกไม้อย่างเยอะ จนเธอผุดยิ้มขึ้นมา...
“สวยจัง”
“ดีใจที่ชอบนะครับ... มาสิ เต้นรำกันนะ ^^”
“เอ๋? จะดีเหรอ”
“ดีสิ ผมไม่เคยทำแบบนี้ให้กับผู้หญิงที่ไหนนะ... พี่คนแรก” เชคมองลาสนีมที่ใบหน้าหวานแดงขึ้นมา รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากทันที มือหนาจับมือของลาสนีมให้วางที่ไหล่ของเขาและมืออีกข้างของเขาก็กอดรัดเอวบางไว้ จนตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในท่ากำลังเต้นรำ พร้อมกับเสียงเพลงที่กำลังดังขึ้นอย่างเบาๆ ใบหน้าหล่อใสมองลาสนีมที่มองเขาอยู่แบบนั้น อันที่จริง ที่เขาทำทั้งหมดก็เพื่อจะ... ทำให้เธอตายใจ และไว้ใจเขามากขึ้น แหมจะตะครุบเหยื่อที่มีเจ้าของแล้ว ก็ต้องลงทุนกันหน่อย ทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่ของลาสนีมมีแต่เขา เขาเนี้ยล่ะนะ จะเติมเต็มให้เธอเอง ในขณะที่แฟนของเธอทำไม่ได้ หึ แค่คิดก็สนุกแล้วนะ... ทำให้เธอโหยหาเขาตลอดเวลา ถึงเวลาเขย่าจนพังแล้ว ก็ผลักไปให้แฟนเธอตามเดิม เฮ้อ... ไม่คิดว่าเขาจะคิดได้ขนาดนี้ อย่างว่าติดนิสัยฟาโรห์มาแน่ๆ (ไม่ใช่หรอกย่ะอีเชค อย่ามาโทษฟาโรห์ หรือจะจริง? : ไรท์เตอร์เองจ๊ะ)
“ผมอยากทำให้คนที่ผมชอบมีความสุขที่สุด”
“ชะ เชค...”
“แค่พี่ให้โอกาสผมได้ใกล้ชิดพี่ ผมก็ดีใจแล้วล่ะ... ถึงเวลาที่ผมเจอคนที่ใช่เมื่อไหร่ ผมคงตัดใจจากพี่ได้เอง”
“...” ลาสนีมมองใบหน้าหล่ออีกครั้งซึ่งครั้งนี้ เชคก้มใบหน้าลงประกบจูบเธอทันทีโดยที่เธอไม่ได้ขัดขืนอะไร และใช่ มันเป็นไปตามแผนของเชคที่วางไว้เลยล่ะ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปกวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างรุนแรง จนลาสนีมทนไม่ได้ เลื่อนมือไปโอบกอดคอเขาแน่น พยุงตัวเองไว้ ก่อนที่เชคจะผละจูบออกมามองลาสนีมที่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
“ผม... ขอโทษครับ แค่อยากจูบพี่ก็เท่านั้น”
“ชะ ช่างเถอะ พี่มีนัดกับพี่ติน ต้องรีบกลับก่อน”
“อยู่กับผมก่อนไม่ได้เหรอ?”
“!!!”
“อยู่กับผมก่อนได้ไหมครับ ผมเนรมิตที่นี่ก็เพื่อพี่เลยนะ... อีกอย่างยังไม่ได้กินข้าวเลยด้วย T^T” เชคทำหน้าจะร้องไห้จนลาสนีมถึงกับสับสนทันที ทำไมกัน? ทำไมเธอจะต้องมาเจอกับเด็กคนนี้ด้วยนะ ถ้าวันนั้นไม่ไปหายูอา ก็คงไม่ต้องเจอกันแบบนี้ แต่เอาเถอะ ยังไงเขาก็คือน้องของยูอา อีกอย่าง... เธอก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของเขาด้วย ทำไมนะเหรอ? เธอเห็นใจเขานะสิ คนเราถ้าแอบชอบใครแล้ว ไม่สามารถเป็นเจ้าของเขาได้มันเจ็บนะ เธอเข้าใจและจะพยายามให้เชคหาคนที่เหมาะสมกับเขาสักที เธอจะได้สบายใจด้วย ทั้งสองคนนั่งกินอาหารด้วยกันกลางสนามบาส แต่กลับเป็นลาสนีมที่มองนาฬิกาข้อมือตลอดเวลา จนเชคยิ้มมุมปาก...
“พี่จะกลับก่อนก็ได้นะครับ”
“เอ๋? ได้เหรอ งั้นขอบคุณสำหรับการเนรมิตที่นี่เพื่อพี่นะ” ลาสนีมยิ้มให้กับเชคและหยิบกระเป๋ามาสะพายข้างทันที พี่ตินอาจจะยังไม่มาหรอกเพราะตอนนี้ยังเหลืออีกตั้งยี่สิบนาที
ตุ้บ!! เสียงของหนักตกลง ทำให้ลาสนีมหันไปมองก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เพราะร่างของเชคล้มลงจากเก้าอี้และกุมคอตัวเองเหมือนจะขาดใจ ร่างเล็กวิ่งไปหาทันทีอย่างตกใจ
“เชค เป็นอะไร!!”
“อ่อก... ละ ลาส ผม... แค่กๆ” นิ้วมือเรียวชี้ไปที่จานอาหาร แต่ลาสนีมไม่ได้สนใจเพราะตอนนี้ใบหน้าหล่อใสกำลังซีดไปหมดจนเธอทำอะไรไม่ถูก!!
“เชค เป็นอะไรบอกพี่สิ เชค!!”
“ช่วย... ผม”
“เชค!!”
- ผู้เขียน
