ไม่คิดว่าจะร้าย 4 - นัดเจอ
715 คำ
สามเดือนต่อมา…
ติ๊ง~ นิรินละสายตาจากจอมอนิเตอร์ในห้องเรียน เมื่อได้ยินสมาร์ตโฟนส่งเสียงแจ้งเตือน
หิรัญ : ทำอะไรอยู่ เลิกเรียนหรือยัง?
นิริน : วันนี้หนูเลิกเรียนบ่ายสามค่ะ
เธอรีบตอบกลับข้อความเมื่อเห็นว่าคนที่ทักมาคือหิรัญ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ในครั้งนั้น ดูเหมือนว่าคนทั้งสองจะสานความสัมพันธ์กันมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นคบหาดูใจกันในที่สุด
หิรัญ : เย็นนี้พี่ว่าง ไปเดินห้างกันไหม เดี๋ยวไปรับที่มหาลัย
นิริน : เย็นนี้เหรอคะ?
หิรัญ : ใช่ครับ เราคุยกันมาตั้งนานแล้วนะ พี่ไม่อยากแค่วิดีโอคอลแล้ว
นิริน : แต่ตัวจริงหนูไม่สวยนะคะ พี่จะรับได้ใช่ไหม”
หิรัญ : พี่รับได้ทุกอย่าง
นิริน : ขอดูก่อนแล้วกันนะคะ
หิรัญ : ถ้ายังไงส่งข้อความมาบอกพี่ด้วยนะ
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความกังวลใจ เพราะเธอค่อนข้างที่จะไม่มั่นใจในตัวเอง
“เป็นอะไรนิริน ทำไมทำหน้าแบบนั้น” วดีหันมาถามด้วยความอยากรู้ เมื่อจู่ๆ ก็เห็นเพื่อนสาวมีท่าทางเปลี่ยนไป
“พี่หิรัญขอนัดเจอ”
“เจอที่ไหน?”
“เลิกเรียนเขาจะมารับที่มหาลัย เห็นบอกว่าจะพาไปเดินห้าง”
“แล้วแกอยากไปไหม?”
“อยากไป…แต่ฉันไม่ค่อยมั่นใจตัวเองเลย” นิรินพยักหน้ายอมรับตรงๆ เพราะตอนนี้มีความรู้สึกดีๆ ให้กับหิรัญ ถึงแม้ว่าจะไม่เคยเจอกันเลยก็ตาม
“เอ้า! ทำไมล่ะ?”
“พี่หิรัญเขาดูดีมาก แล้วแกดูฉันสิ! เหมือนป้าจะตายไป”
“บางทีเขาอาจจะชอบแกจริงๆ ก็ได้นะ อย่าคิดมากสิ ไม่งั้นจะลงทุนคุยกับแกตั้งนานสองนานทำไม” วดีพยายามพูดปลอบใจเพื่อนสาว เพราะที่ผ่านมานิรินชอบพูดถึงหิรัญให้ฟังอยู่บ่อยๆ แล้วเธอก็คิดว่าหิรัญคงชอบนิรินด้วยเหมือนกัน
“มันจะโอเคใช่ไหมวดี?”
“ไม่ลองไม่รู้ ตอบตกลงไปเลย ถ้าไม่โอเคจะได้ไม่ต้องเสียเวลาสานต่อ”
“…..” คนตัวเล็กคิดหนักเมื่อได้ยินในสิ่งที่เพื่อนบอก อีกใจก็กลัวว่าจะโดนหลอกส่วนอีกใจก็อยากรู้ว่าเขาจะเป็นยังไง
“ไปสิ ไปเลย หรือจะให้ฉันไปเป็นเพื่อนก็ได้”
“ถ้างั้นแกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ ถ้ามีแกไปด้วย คงไม่ต้องกังวลอะไรมาก”
“ได้สิ เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนแกเอง”
พอได้ยินดังนั้น เธอถึงกลับสบายใจขึ้นมานิดหน่อย แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดตอบรับในทันที
นิริน : ตกลงค่ะ พี่จะให้หนูไปเจอที่ไหนคะ?
หิรัญ : ห้างJMดีไหม? ใกล้มหาลัยของหนูพอดี หนูจะได้ไม่ต้องนั่งรถไกล
นิริน : ได้ค่ะ แต่หนูขอพาเพื่อนไปด้วยได้ไหม
หิรัญ : ไม่มีปัญหาเลยครับ งั้นเจอกันที่ชั้นG นะ ร้านอาหารเยอะดี เพื่อหนูกับเพื่อนหิวจะได้แวะกินข้าวพร้อมกัน
นิริน : โอเคค่ะ แล้วเจอกันนะ
ห้างสรรพสินค้า…
ดวงตากลมโตวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยความประหม่าเมื่อมาถึงชั้นG ตามที่นัดกันไว้
“แกลองโทรหาพี่หิรัญดูซิ ตอนนี้มาถึงหรือยัง” วดีสะกิดถามเมื่อมาถึงแล้วยังไม่เห็นวี่แววของชายหนุ่มที่นัดพวกเธอมาในวันนี้
“ฉันไปโทรตั้งหลายสายแล้วแต่เขาไม่รับ”
“หรือว่าเราจะโดนเท”
“…..” ร่างบางถึงกลับหน้าถอดสี เธอเริ่มรู้สึกหวั่นใจเพราะกลัวว่าจะถูกหลอกจริงๆ
“พี่หิรัญของแกใช่คนที่สูงๆ ขาวๆ ผมสีควันบุหรี่ หน้าออกไปทางตี๋ๆ หน่อยใช่ไหม”
“ใช่เลย ว่าแต่แกรู้ได้ไง?” ใบหน้าจิ้มลิ้มเอียงมองเพื่อนสาวด้วยความสงสัย เพราะสิ่งที่วดีพูดมีบุคลิกค่อนข้างตรงกับหิรัญ
“เพราะเขายืนอยู่ข้างหลังแกไง”
“…..” หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอกเมื่อได้ยินในสิ่งที่เพื่อนบอก ก่อนจะตัดสินใจค่อยๆ หมุนตัวหันหลังกลับไปมองยังบุคคลที่มาใหม่
“ได้เจอตัวจริงสักทีนะ”
- ผู้เขียน
