ไม่คิดว่าจะร้าย 2 - ไม่ได้ตั้งใจ
1056 คำ
“น้องรินคะ…”
ติ๊ด! คนตัวเล็กรีบกดปิดโทรศัพท์ด้วยความลนลานเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นแม่ดังมาแต่ไกล
“คะ…คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ทำรายงานเสร็จกันหรือยังคะ?” นับดาวยิ้มให้สาวน้อยทั้งสองอย่างใจดี นิรินมักจะพาเพื่อนคนสนิทมาค้างที่บ้านของเธอประจำ เลยทำให้เอ็นดูวดีเหมือนลูกเหมือนหลานแท้ๆ คนนึง
“ใกล้เสร็จแล้วค่ะ”
“แม่กำลังจะอบคุกกี้ไปฝากคุณย่า หนูกับวดีอยากไปช่วยแม่ทำไหมคะ?”
“ได้ค่ะแม่ หนูไม่ได้ทำขนมนานแล้วเหมือนกัน” คนตัวเล็กรีบตอบตกลงแบบไม่อิดออด นอกจากทำขนมแล้ว ฝีมือการทำอาหารคาวก็ยังไม่เป็นสองรองใคร เพราะคุณย่าของเธอมักจะสอนให้ทำอยู่บ่อยๆ
“ถ้าเสร็จงานแล้วรีบตามลงไปนะคะ เดี๋ยวคุณแม่เตรียมของรอ”
“แกจะไปทำคุกกี้กับฉันไหม?” นิรินหันไปถามเพื่อนสาวที่นั่งข้างๆ ถ้ามีวดีช่วยทำคงจะสนุกมากกว่าทำคนเดียว
“รายงานฉันยังทำได้ไม่ถึงไหนเลย ขอรอกินอย่างเดียวได้ไหม”
“ได้สิ ถ้าอบขนมเสร็จแล้วจะเอามาให้ชิมนะ”
“น่ารักที่สุด” มือเล็กเลื่อนไปบีบแก้มของนิรินด้วยความมันเขี้ยว
ห้องครัว…
“วันนี้คุณพ่อติดประชุมกับลูกค้าที่บริษัทกว่าจะกลับก็คงดึก วันนี้เราคงต้องทานข้าวเย็นกันแค่สองคน” ผู้เป็นแม่เปิดประโยคบทสนทนาในขณะที่กำลังช่วยลูกสาวปั้นแป้งเป็นก้อนเรียงใส่ถาดเตรียมพร้อมเข้าสู่เตาอบ
“คิดถึงพี่นินจังเลยค่ะ ตั้งแต่มีแฟนก็หายไปเลย” ร่างบางพูดอย่างน้อยใจ แต่ก็รู้ซึ้งถึงเหตุผลว่าพี่สาวของเธอมีครอบครัวแล้วจึงต้องแยกออกไป
“พี่นินไม่ได้หายไปไหนนะคะ โทรคุยกับแม่ทุกวันยังถามหาหนูอยู่ตลอดเลย”
“แล้วพี่นินเป็นยังไงบ้างคะสบายดีใช่ไหม?”
“เห็นบ่นๆ ว่ากำลังยุ่งๆ เรื่องบิ้วอินบ้านหลังใหม่ น่าจะเสร็จก่อนเรียนจบ”
นับดาวพูดด้วยแววตาเป็นประกาย เธอรู้สึกมีความสุขทุกครั้งเวลาที่ ‘นินลา’ ลูกสาวคนโต โทรมาเล่าเรื่องสารทุกข์สุขดิบในชีวิตให้ฟัง เพราะนั่นหมายความว่าลูกสาวยังคงคิดถึงแม่อยู่ตลอด
“พี่ไบรอันใจดีจังเลยนะ พี่นินอยากได้อะไรก็ตามใจทุกอย่างเลย ถ้าคุณพ่ออนุญาตให้หนูมีแฟนได้ หนูจะหาแบบพี่ไบรอันนี่แหละค่ะ”
“แล้วหนูไม่อยากมีแฟนบ้างเหรอ?”
“ตอนนี้ยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลยค่ะ รินอยากเรียนให้จบก่อน”
“ไม่มีแฟนแน่เหรอคะ ไม่ใช่ว่าแอบมีแล้วไม่บอกแม่นะ” ผู้เป็นแม่ยังคงยิ้มแซว เพราะนิรินกำลังโตเป็นสาวสะพรั่ง ผิวพรรณหน้าตาก็เข้าขั้นว่าดี จนใครที่ได้เห็นก็ต้องเอ่ยปากชม
“เปล่าสักหน่อย หนูยังไม่มีแฟน”
“เชื่อได้หรือเปล่า”
“เชื่อได้สิคะ คุณพ่อดุจะตาย หนูไม่กล้ามีหรอก” แค่คิดก็รู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก พ่อค่อนข้างเป็นห่วงและหวงเธอมาก
ถ้ามีผู้ชายที่ไหนมาวอแวหรือตามตื้อลูกสาวจนน่ารำคาญก็จะถูกพ่อไล่ตะเพิดออกไปจนหมด ทำให้เธอไม่กล้าที่จะเปิดใจคบใคร
“คุณพ่อก็ทำดุไปงั้นแหละคะ ความจริงรักพวกหนูจะตายไป” นับดาวขำออกมาเบาๆ หลังจากที่ได้เห็นสีหน้าสลดของลูกสาว
“…..”
“เรื่องคอนโด พ่อกับแม่ไปดูไว้ให้แล้วนะคะ อยู่ใกล้ๆ มหาลัยเลย เวลาเดินทางจะได้สะดวกไม่ต้องเสียเวลา” ผู้เป็นแม่พูดอย่างใจหาย เพราะอีกไม่เท่าไหร่ลูกสาวคนเล็กก็คงต้องย้ายออกจากบ้านหลังนี้ไป
ด้วยระยะทางที่บ้านกับมหาวิทยาลัยค่อนข้างไกลจากกัน ทุกคนในครอบครัวเลยตัดสินใจที่จะให้นิรินออกไปอยู่คอนโดเพื่อประหยัดแรงและเวลาในการเดินทางไปเรียน
“จะให้หนูไปอยู่คอนโดจริงๆ เหรอ?” ใบหน้าแสนหวานเอนซบลงบนไหล่ของผู้เป็นแม่ ตั้งแต่จำความได้ก็ยังไม่เคยห่างจากครอบครัวไปอยู่ที่ไหน
“ไปอยู่คอนโดน่ะดีแล้ว เวลาไปเรียนจะได้ไม่เหนื่อยมาก แม่เห็นหนูนั่งรถไปกลับทุกวันแล้วเพลียแทน จะได้เอาเวลาไปอ่านหนังสือหรือไม่ก็ทำอย่างอื่นได้”
“ถ้าพ่อกับแม่คิดว่าดีแล้ว ก็คงต้องเป็นตามนั้น”
“ไม่ต้องคิดมากนะคะ แม่กับพ่อจะพยายามไปค้างกับหนูบ่อยๆ หนูจะได้ไม่เหงา” นับดาวเลื่อนมือไปลูบศรีษะของสาวเบาๆ ด้วยความรักใคร่
ไม่ใช่แค่ลูกที่รู้สึกใจหาย แต่คนเป็นแม่อย่างเธอก็ใจหายเช่นเดียวกัน
“ไม่เอาห้องใหญ่มานะคะ หนูอยู่คนเดียวแล้วมันวังเวง”
“ไม่ทันแล้วมั้งคะ คุณพ่อทำเรื่องจองห้องใหญ่ที่สุดไว้ให้แล้ว”
“…..” นิรินถึงกลับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเธอถูกครอบครัวจัดแจงไว้ให้หมดแล้ว
ตกดึกของคืนนั้น…
หญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนภายในห้องด้วยความเมื่อยล้า
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลาก่อนจะนึกขึ้นได้ ว่าตั้งแต่ที่หิรัญส่งข้อความมาว่า ‘น่ารักดี’ เธอก็ไม่ได้ตอบกลับเขาเลย
ด้วยความสงสัยปนอยากรู้จึงทำให้เธอเปิดแอพพลิเคชันนั้นอีกครั้ง ก่อนจะกดเข้าไปดูโปรไฟล์แล้วเห็นรูปเจ้าของแอคเคาท์ที่เพิ่งถ่ายลงโซเซียล
‘หิรัญ เศวตศิลา เพิ่มภาพโปรไฟล์ใหม่เมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว’
ติ๊ด! หญิงสาวสะดุ้งตื่นจากภวังค์เมื่อนั่งมองรูปถ่ายของเขาอยู่นาน ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มทำให้เธอตกอยู่ในวังวนไปชั่วขณะ
“ตัวจริงจะหล่อขนาดกันไหนนะ”
‘คุณกดถูกใจรูปภาพโปรไฟล์ของหิรัญ เศวตศิลา’
“อ๊ะ! มือไปกดโดนอะไรเข้าเนี่ย ซวยแล้วไง” เธอพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางร้อนรนหลังจากที่มือเผลอไปกดโดยไม่ได้ตั้งใจ
- ผู้เขียน
