"เธอชอบมันหรือเปล่า" หลังจากรถขับออกมาได้สักพัก สิงหาเองก็ถามขึ้นมา
"คะ?"
"ไอ้คณินนั่น"
"ฉันเห็นพี่คณินเป็นแค่พี่ชาย"
"อืม"
"ยังไม่หายโมโหเหรอคะ" คะนิ้งเป็นฝ่ายถามกลับไปบ้าง
"ไม่ได้โมโห"
"แต่คุณยังเรียกฉันว่าเธอ"
"..."
"ปกติคุณแทนตัวฉันว่าหนูไม่ใช่เหรอ" คำว่าเธอมันทำให้ดูห่างเหินจนไม่กล้าจะพูดอะไรด้วยมาก เหมือนไม่ใช่คนสำคัญ เหมือนเป็นแค่ลูกน้องที่เป็นลูกน้องจริงๆ..จนทำเธอเกร็งไปด้วย
"..." สิงหาได้ยินแบบนั้นก็ยังเงียบใส่ ขับรถไปต่ออีกหลายนาที จนรถมาจอดอยู่ตรงหน้าร้านสรรพสินค้า "หนูจะกินอะไร ฉันจะลงไปซื้อให้ ที่คอนโดคงไม่มีอะไรให้กิน ฉันไม่เคยซื้ออะไรติดห้องไว้"
"เดี๋ยวฉันลงไปซื้อกับคุณค่ะ" คะนิ้งตอบแล้วก็รีบลงจากรถ เดินอ้อมมาฝั่งคนขับ ก่อนจะถือวิสาสะจับมือหนาพาเดินลากตามตัวเข้าไปในร้าน
"คุณสิงหา สวัสดีค่ะ" เสียงพนักงานที่แคชเชียร์พูดพร้อมกันสามคน ทำคะนิ้งเองขมวดคิ้วทำหน้างุนง
