ตอนที่ 5 นวดให้เลขา 18+
1181 คำ
เมื่อคะนิ้งไม่พูดตอบอะไรแถมยังมุดหน้าเข้าหาอกแกร่งเพื่อจะหลบสายตาเขา สิงหาถึงไม่ได้พูดแกล้งอะไรต่อเพียงแต่รีบอุ้มร่างเล็กเข้าลิฟต์เพื่อกลับขึ้นไปที่ห้องทำงานตัวเอง
"ปล่อยให้ฉันเดินออกไปเองเถอะค่ะ" คะนิ้งพูดขึ้นมาในขณะที่ลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นบนสุด
"ทำไม หวั่นไหวกับผัวเก่าเหรอคะ"
"เฮ้อ คุณสิงหา..ออกไปแล้วการ์ดก็เยอะไง คุณจะไม่อายหน่อยเหรอหรือทำบ่อยจนการ์ดชินกันไปหมดแล้ว" สิงหาได้ยินแล้วก็ยักไหล่ใส่แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอลงจนลิฟต์เปิดออกก็ยังอุ้มเธอเข้าห้องทำงานผ่านหน้าบอดีการ์ไปแบบหน้าตาเฉย..
"นายครับ เอกสารครับ" ธัน บอดีการ์ดคนสนิทของสิงหาเดินเข้ามาวางเอกสารให้บนโต๊ะทันทีที่สิงหานั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับคะนิ้งที่โดนจับให้นั่งอยู่บนตัก
"วางไว้แล้วออกไป ไม่ต้องให้ใครเข้ามากวน" สิงหาพูดจบ ธันก็พยักหน้าให้แล้วเดินออกจากห้องทำงานไป
"คุณสิงหาคะ ปล่อยให้ฉันไปนั่งดีๆ ได้ไหมคะ" คะนิ้งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้ดูใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม หวังจะให้อีกคนใจอ่อนแต่สิงหากลับเมินด้วยการดันหน้าเธอเข้าหาอกตัวเองแล้วหันไปอ่านเอกสารบนโต๊ะแทน "โอ้ยจะบ้าตาย เจ๊แววดีลมาให้เป็นเด็กนะ แล้วทำไมถึงต้องมาทำอะไรแบบนี้เนี่ย"
"หยุดบ่น"
"มันเมื่อยก้น ฉันอยากไปนั่งที่โซฟาดีๆ"
"เมื่อยเหรอ" สิงหาถามออกมาแบบไม่รอคำตอบ มือหนารีบล้วงเข้าใต้เดรสเธอไปบีบก้นอวบแบบไม่ทันตั้งตัวจนคะนิ้งเองสะดุ้งเพราะเธอเองนั่งหันข้างบนตัก มันเลยง่ายที่สิงหาจะล้วงมือเข้าไปแบบที่เธอเองไม่ทันเห็น
"คุณสิงหา! ปล่อย เอามือออกนะ"
"ฉันนวดให้ อยู่นิ่งๆ" มือข้างนึงหันมารวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ไม่ให้ขัดขืน ในขณะที่อีกมือยังบีบนวดก้นอวบของเธออยู่แบบนั้นไม่ปล่อย "เด้งสู้มือดีนะ"
"คุณสิงหา ฉันจะร้องไห้แล้วนะ" คะนิ้งเริ่มเปลี่ยนวีธีด้วยการพูดเสียงสั่นๆ แบะปากออกเหมือนกำลังจะร้องไห้
"คนสวย ฉันมาเฟียคุมคนเป็นร้อยๆ ลูกหนี้กี่คนที่มาบีบน้ำตาต่อหน้า แค่นี้ร้องจริงร้องปลอม ฉันดูออก"
"โอ้ย จะหงุดหงิดแล้วจริงๆ นะคุณสิงหา"
จุ๊บ! ปากหนากดจูบไปที่ปากอวบอิ่มเพื่อปิดปากที่กำลังบ่นเขามุบมิบๆ ก่อนจะดูดเม้มริมฝีปากสวยเบาๆ ในขณะที่มือค่อยๆ เลื่อนอ้อมตรงก้นอวบของเธอขึ้นมาหากลางกายสาวด้านหน้าตัวแทน
"อื้อ!! อื้อ!" เสียงอืออาในลำคอพยายามร้องค้านแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะสิงหาทั้งจูบทั้งกัดปากเธอไม่ปล่อย มือก็เริ่มเขี่ยไปที่ตรงนั้นของเธอจนร่างเล็กเริ่มบิดเร้าตัวไปมาเพื่อจะหนีมือปลาหมึกของเขา
"แฉะแล้ว?" ใบหน้าคมผละหน้าออกมาพูดกับเธอเพราะเริ่มสัมผัสได้ถึงความเปียกแฉะของแพนตี้จิ๋วที่มือเขาลูบอยู่เปียกชื้นไปทั่ว
"อย่าพูด"
"ทำไม มันไม่เห็นน่าอาย เคยเป็นผัวเมียกันมาก่อนมันก็จุดติดกันง่ายแบบนี้แหละคนดี"
"แค่คู่นอนเถอะ อื้อ!" มือหนาบีบนวดตรงเนินอวบอูมของเธอ ก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปใต้แพนตี้จิ๋วจนคะนิ้งเองหลับตาลง เริ่มจะหลงไปกับรสสัมผัส...เหมือนกับทุกๆ ครั้งที่ปฏิเสธแต่สุดท้ายก็ยอมสิงหาตลอด
"เข้าห้องไปกับฉันไหม"
"อื้อ..อ๊ะ"
"หืม?"
แกร๊ก!! ประตูห้องทำงานเปิดเข้ามาทำสิงหารีบดึงมือออกจากใต้เดรสของคนบนตัก ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปมองคนที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกัน
"ทำไมไม่เคาะประตู" เสียงเข้มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดดุเพราะคนที่เข้ามาคือพิม เลขาของตัวเองที่เขาสั่งให้กลับไปแล้วตั้งแต่ช่วงค่ำ
"ปกติพิมเข้าออกก็ไม่เคยเคาะประตูนะคะ คุณสิงหาเป็นคนบอกพิมให้ทำตัวสบายๆ เอง" พิมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะก่อนจะพูดออก พร้อมสายตาที่มองมาหาเธอที่นั่งอยู่บนตักของสิงหา
"ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวไง การ์ดข้างหน้ามันไม่บอกเหรอวะ"
"ถ้าคุณไม่พอใจ พิมก็ขอโทษด้วยค่ะ"
"มีอะไร"
"ช่วยให้เธอออกไปจากตักคุณก่อนได้ไหมคะ" พิมพูดออกมาหน้าตาเฉย แค่นี้คะนิ้งเองก็พอจะเดาความสัมพันธ์ของทั้งสองคนได้ เพราะสิงหาในฐานะคนบริหารที่นี้ ดูเป็นคนที่ไม่ค่อยจะมีใครกล้าพูดต่อปากต่อคำด้วยเท่าไหร่ แล้วพิมที่กล้าพูดแบบนี้ก็น่าจะไม่ใช่แค่ในสถานะเจ้านายลูกน้องเป็นแน่ คงจะมีอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้น อาจจะเป็นเลขาบนเตียงแบบที่สิงหาเสนอให้เธอเป็นหรืออาจจะเป็นคนโปรดมากถึงขนาดที่ก่อนหน้านี้ให้เข้าออกห้องแบบไม่เคาะประตูได้
"มีอะไรก็พูดมา หลังจากนี้คะนิ้งเป็นเลขาอีกคน มีสิทธิ์รับรู้ทุกเรื่อง"
"คุณแน่ใจเหรอคะว่าจะให้พิมพูด เรื่องที่พิมมาแจ้งเป็นประวัติของคนบนตักคุณนะคะ" ได้ยินแบบนั้นสิงหาถึงหันมามองหน้าเธอ..สุดท้ายถึงผละมือที่กอดตัวเธอไว้ออก "ไปรอฉันในห้องนอน"
"ฉันจะกลับคอนโดแล้ว มันดึกเดี๋ยวจะหารถกลับยาก"
"ฉันจะไปส่งเอง ไปรอในห้องนอนก่อน" คะนิ้งถอนหายใจออกมาแต่ก็ยอมทำตาม ไม่กล้าพูดขัดอะไรมากเกินไป บอกตามตรงว่าถึงแม้จะเคยรู้จักสิงหาเป็นการส่วนตัวแต่สิงหาในตอนที่เจอกันปกติกับตอนทำงานแบบนี้มันต่างกันมาก คะนิ้งเองถึงไม่กล้าปากดีอะไรใส่มากนัก
"นี่รูปจากกล้องวงจรปิดเฉพาะจากที่ผับเราค่ะ" ทันทีที่คะนิ้งเข้าห้องนอนที่แยกโซนไว้ในห้องทำงานไป พิมก็ส่งเอกสารในมือให้กับสิงหาดู ถึงได้เห็นเป็นรูปภาพคะนิ้งที่กำลังกอดกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าหลายรูป "ฉันแค่อยากเตือน ถ้าคุณจะคิดเกินเลยกับผู้หญิงคนนี้ก็อยากให้คุณระวังเพราะดูจะหลอกผู้ชายไปเรื่อยและทำมันจนติดเป็นนิสัย ง่ายไปทั่วแบบนี้จะเอาออกสังคม ฉันว่าคนอื่นคงจะได้คิดว่าคุณสิงหาเป็นใหญ่ได้แต่ไม่มีปัญญาเลือกผู้หญิงดีๆ มาเป็นเมียนะคะ" พิมพูดขึ้นมาเสียงดังกว่าปกติเหมือนตั้งใจจะให้เสียงดังเข้าไปถึงในห้องนอน
- ผู้เขียน
