ชายหนุ่มเดินทางมาที่วัดแห่งหนึ่งไม่ไกลจากบ้านมากนัก แม่ของเขายังคงคิดถึงหลานตัวน้อยที่ไม่เคยได้มีโอกาสลืมตาดูโลกและหล่อนได้อุ้มชูดูแล เขาโทษตัวเองมาตลอดว่าเป็นเพราะเขานั่นแหละเธอถึงได้ตัดสินใจผิดๆทำอะไรแบบนั้นลงไป คัทลียาจึงอยากจะช่วยบรรเทาความทุกข์ภายในใจของลูกชายบ้างโดยการชวนลูกชายมาทำบุญให้กับหลานที่จากโลกนี้ไปแล้ว
"สบายใจขึ้นไหมตาต่อ"
"ครับแม่ ทุกครั้งที่มาวัดผมมีความสุขมากครับ" ชายหนุ่มตอบกลับยิ้มๆ เขารู้สึกมีความสุขที่ได้มาทำบุญให้ทารกน้อยที่ครั้งหนึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นลูกของเขา
"ลูกยังคงคิดถึงเด็กคนนั้นอยู่น่ะสิ"
"ครับ ผมบอกแม่ตรงๆเลยนะครับว่าน้องข้าวยังอยู่ในใจของผมเสมอครับ ความจริงเป็นผมเองมากกว่าครับที่เห็นแกตัวอยากจะมีน้องมาอยู่ข้างๆทั้งๆที่ตอนนั้นผมก็คบกับน้องตาหวาน ผมเองที่ไม่เด็ดขาด ผมมีสิทธิปฎิเสธได้ผมมีวุฒิภาวะมากว่าน้องแต่ผมก็ยังเลือกที่จะคบกับน้องอย่างลับๆ"
"เรื่องในอดี
