เมื่อสองหนุ่มลงมายังชั้นล่างก็พบว่าแขกบางส่วนทยอยเดินทางกลับออกไปแล้ว สาวใช้หลายคนกำลังทำความสะอาดเก็บกวาดสถานที่ วันนี้เขาคงต้องพอแค่นี้ก่อน ไม่อยากจะให้เธออารมณ์เสียไปมากกว่านี้
“พี่กลับก่อนแล้วกันนะเต้” ชายหนุ่มบอกลาน้องชาย
“ครับ ขอบคุณมากนะครับที่มาร่วมงานวันเกิดลูกชายของผม” ธามไทตอบกลับยิ้มๆอย่างรู้สึกขอบคุณที่พี่ชายสละเวลามาร่วมงาน
“อะไรนะ” ถ้าฟังไม่ผิดธามไทกำลังออกตัวว่าลูกชายของเขาคือลูกชายของตนเองซึ่งมันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ลูกจะต้องมีเขาเป็นพ่อแต่เพียงผู้เดียว
“ผมพูดอะไรผิดล่ะครับในเมื่ออีกหน่อยน้องข้าวปุ้นก็ต้องกลายมาเป็นลูกชายของผมอยู่ดีถ้าผมกับคุณข้าวแต่งงานกัน ผมหวังไว้นะครับว่าจะมีลูกที่น่ารักๆแบบนี้กับคุณข้าวอีกสักคนสองคนครับพี่ต่อ” ธามไทพูดไปยิ้มไปอย่างชวนฝัน ยิ่งมโนไปเขาก็ยิ่งมีคงามสุข ต่างจากชายหนุ่มอีกคนที่เริ่มจะไม่พอใจ
“ฝันไปเถอะ” สิ่งที่น้องชายบอกกับเขามันก็เ
