บทที่2 ความในใจ
1266 คำ
“เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเธอจำอะไรได้บ้างไหม”
“จำได้ลางๆค่ะ ขอบคุณนะคะที่พี่ต่อช่วยข้าวเอาไว้”
“หึ เพราะอะไรเมื่อคืนถึงได้เลือกพี่ในเมื่อในงานมีผู้ชายตั้งหลายคนที่พี่คิดว่าพวกเขาเต็มใจจะช่วยเธอนะ”
“เพราะข้าวไม่รู้นี่คะว่าผู้ชายคนไหนจงใจใส่ยาปลุกเซ็กซ์ให้ข้าวดื่มแต่ที่แน่ๆข้าวเชื่อว่าไม่ใช่พี่ต่อ ข้าวเลยไว้ใจให้พี่ต่อช่วยไงคะ” เธอตอบออกไปตามจริง
“ฟังไม่ขึ้นเลยนะ”
“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะค่ะ” หญิงสาวยังคงดื้อดึง
“พี่ว่าเธอบอกเหตุผลจริงๆมาเถอะว่าทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกันแน่”
“ข้าวชอบพี่ต่อค่ะ”
“หึ พี่ว่าแล้ว เธอก็รู้ดีนี่ว่าพี่เป็นแฟนกับน้องตาหวานซึ่งตาหวานน่ะคือเพื่อนสนิทของเธอนะ” เขาไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้เลยจริงๆว่าทำไมถึงคิดแบบนี้ได้
“ขะ ข้าวรู้ค่ะแต่ว่าเรื่องเมื่อคืนนี้ไม่ใช่แผนของข้าวนะคะ” เธอรีบบอกความจริงเขาทันที
“พูดไปใครจะเชื่อล่ะข้ออ้างทั้งนั้น แล้วจะเอาไงต่อแต่ที่แน่ๆเธอจะมาเรียกร้องความรับผิดชอบจากพี่ไม่ได้นะเพราะเธอเองที่เป็นคนขอร้องให้พี่ช่วย”
“ข้าวไม่ทำแบบนั้นแน่นอนค่ะ”
“…”
“ข้าวแค่อยากได้มีโอกาสอยู่ข้างๆพี่ต่อบ้างก็เท่านั้นเอง”
“ผู้หญิงนี่ใจง่ายกันทุกคนเลยไหมนะ ไม่ใช่สิยกเว้นน้องตาหวานคนดีของพี่” ชายหนุ่มต้องการจะต่อว่าเธอแต่ขณะเดียวกันก็เอ่ยชมแฟนสาวของตน เธอรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยเพราะว่าเธอแอบชอบเขามาตั้งแต่ที่ชายหนุ่มยังไม่ได้ตกลงคบเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทของเธอด้วยซ้ำ
“ข้าวขอโอกาสได้ไหมคะ”
“ความจริงเธอไม่มีสิทธิมาขออะไรจากพี่ทั้งนั้นนะข้าว”
“ข้าวรู้ดีค่ะ ขอให้ข้าวได้อยู่ข้างๆพี่แม้จะในมุมมืดข้าวก็ยอม” ในเมื่อเธอตกเป็นของเขาแล้วเธอก็ไม่อยากจะต้องตกเป็นของใครอีก เธอรักเขารักมากจนยากเกินกว่าจะถอนตัว
“คำว่ามุมมืดก็คือไม่มีตัวตนนะ คิดดีแล้วใช่ไหมที่จะทำแบบนี้”
“ค่ะ”
“เธอจะยอมเป็นเมียน้อยพี่งั้นสิถ้าพี่ต้องแต่งงานกับน้องตาหวาน”
“ค่ะ”
“เธอพูดคำอื่นไม่เป็นแล้วหรือไง” เขาชักจะรู้สึกโมโหกับหญิงสาวข้างกายแล้ว
“คะ คือ...ข้าวอะ โอ้ย” หญิงสาวต้องการจะเดินหนีแต่ก็ต้องล้มพับลงไปกองที่พื้นเพราะความเจ็บปวดที่กลางกายจากการร่วมรักที่ยาวนานกับชายหนุ่ม เขาไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้เพราะหญิงสาวตรงหน้าน่ากินไปทั้งตัว
“ระวังหน่อยสิ” เขารีบเข้ามาพยุงเอให้ลุกขึ้น ผ้าห่มของเธอลงไปอยู่ที่เอวคอดตอนนี้ทำให้ส่วนบนของเธอเปลือยเปล่าต่อสายตาของเขา เมื่อคืนว่าสวยแล้วพอมามองตอนที่มีสติครบถ้วนยิ่งสวยขึ้นกว่าเดิมเป็นสองเท่า สายตาหื่นกระหายของเขาทำให้ทั้งตัวของหญิงสาวขึ้นสีแดงอมชมพูเพราะความเขินอาย
“ยะ อย่ามองสิคะ”
“ทำไมพี่จะมองไม่ได้ล่ะ” ยิ่งเห็นเธอเขินเขาก็ยิ่งอยากแกล้งทั้งๆที่คนที่แกล้งแบบเขานั่นแหละที่เป็นคนทรมานเพราะไปปลุกในตัวตนที่นอนหลับใหลได้ตื่นขึ้นมา
“มะ ไม่รู้ค่ะพาข้าวไปส่งในห้องน้ำหน่อยค่ะข้าวปวดฉี่” เธอรีบบอกปัด
“อืม”
หลังจากวันนั้นชายหนุ่มก็แอบมานัดพบเจอหญิงสาวอีกหลายต่อหลายครั้ง เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ มันเสพติดปาริมาไปแล้ว
“ฝากเพื่อนตาหวานด้วยนะคะ”
“ได้เลยครับพี่จะดูแลน้องข้าวอย่างดีเลยครับ”
“คิกๆ เจอกันพรุ่งนี้นะข้าว”
“อืม” ปาริมาออกไปกับรุ่นพี่หนุ่มสุดหล่อตอนนี้จึงเหลือเพียงเธอคนเดียวที่ยืนรอแฟนหนุ่มมารับ เธอรอประมาณสิบนาทีรถของธนพลก็เลี้ยวเข้ามาจอดแทนที่รถหรูที่เพิ่งขับออกไปก่อนหน้านี้
“วันนี้กลับคนเดียวหรอครับตาหวาน” เพราะไม่เห็นคนตัวเล็กที่อยากเจอเลยรีบถามรุจิรัตน์ออกไป
“ใช่ค่ะพอดีวันนี้ยัยขิงไม่สบายเลยลาป่วยไม่ยอมมาเรียนส่วนยัยข้าวมีรุ่นพี่มารับไปทานข้าวค่ะ” รุจิรัตน์ตอบกลับยิ้มๆ
“อะไรนะครับ ผู้หญิงหรือผู้ชายครับ” เขาแทบจะเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้ไม่มิด ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนกำลังมีลูกไฟเล็กๆปะทุอยู่ในใจหลายลูก
“ผู้ชายค่ะพี่ต่อ เอาจริงๆตอนแรกยัยข้าวก็ไม่อยากไปหรอกค่ะแต่ว่าตาหวานคะยั้นคะยอให้ยัยข้าวไปเองค่ะ ก็ยัยข้าวน่ะวันๆเอาแต่เรียนอย่างเดียว ตาหวานอยากให้ยัยข้าวคบกับใครสักคนจะได้มีชีวิตที่มันมุ้งมิ้งบ้างไงคะ พี่ต่อว่าดีไหมคะที่ตาหวานจะจับคู่ให้ยัยข้าว” หญิงสาวเอียงคอถามอย่างน่ารัก
“พี่ไม่รู้สิครับเรื่องนี้น้องข้าวต้องเป็นคนตัดสินใจเองว่าดีหรือไม่ดี เราไม่ควรจะไปยุ่งนะครับ”
“คิกๆแต่ตาหวานว่าดีม๊ากมากค่ะ พี่แม็กซ์ทั้งหล่อทั้งรวยครอบครัวพี่แม็กซ์ก็ดูเหมือนจะปลื้มยัยข้าวมากๆ” รุจิรัตน์รีบอวยว่าที่แฟนของเพื่อนสาวให้คนข้างกายฟัง
“พวกเขาเคยเจอกันบ่อยหรอครับ”
“ครั้งแรกน่าจะเจอกันวันรับปริญญาพี่สาวของพี่แม็กซ์น่ะค่ะ วันนั้นบ้านนั้นมากันทั้งครอบครัวเลย พอมีโอกาสบ้านนั้นเลยอยากให้พี่แม็กซ์พาไปทานข้าวด้วยกันแต่ยัยข้าวก็ขี้เกรงใจสุดๆไปเลยค่ะ”
“ครับ”
“ถึงบ้านตาหวานพอดีเลยขอบคุณนะคะ ตาหวานคุยเรื่องยัยข้าวเพลินเลยค่ะ”
“ครับ” ชายหนุ่มขับรถตรงมายังคอนโดส่วนตัวของตนจากนั้นก็โทรศัพท์ไปหาปาริมาแต่หญิงสาวก็ไม่ยอมรับสาย นั่นทำให้เขามีอารมณ์ขุ่นเคืองมากกว่าเดิม เขาไม่รู้ว่าเธอมัวทำอะไรอยู่เสียงโทรศัพท์ดังแล้วยังไม่ยอมรับสาย
“สวัสดีครับ”
“นั่นใคร”
“โทรหาน้องข้าวใช่ไหมครับพอดีว่าตอนนี้น้องข้าวไปเข้าห้องน้ำครับ อ้าวน้องข้าวมาพอดีเลย ขอโทษนะครับที่พี่ถือวิสาสะรับสายให้น้องข้าว”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่แม็กซ์ คงไม่มีอะไรมากหรอกค่ะเพื่อนข้าวเอง” หญิงสาวตอบกลับเสียงหวาน
“เดี๋ยวโทรกลับค่ะตอนนี้ข้าวยังไม่ว่าง” พอเธอเห็นว่าเป็นใครโทรเข้ามาเธอก็ไม่คิดจะคุยกับเขาที่นี่หรอกจึงเลือกที่จะวางสาย หญิงสาวบอกทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นั้นก็กดตัดสายชายหนุ่มไปเลย
“เดี๋ยวนี้กล้าตัดสายกันเลยหรอเดี๋ยวกลับมาจะโดนดีแน่ หึ” เขาคาดโทษหญิงสาวเอาไว้เพราะวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขานัดเจอเธอแต่เธอดันไปทานข้าวกับผู้ชายคนอื่นก่อน
- ผู้เขียน
