เกดสุดาสงสัย เสียงเข้มคาดคั้นจะเอาคำตอบ
“อย่าไปสนใจเลยครับคุณหนู”
เจมส์พยายามเปลี่ยนเรื่องสนทนา แม้ว่าเพิ่งเข้ามาทำงานภายในไร่แห่งนี้ได้ไม่นานนัก แต่ก็รู้เห็นเรื่องราวลับๆ มากมาย
“ไม่สนใจไม่ได้… นั่นพ่อฉันนะ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ… นายคงมีธุระกับผู้หญิงคนนั้น”
“ธุระที่ต้องเข้าไปคุยกันในห้องสองต่อสองเนี่ยนะ… บ้าไปแล้ว”
เกดสุดาตั้งข้อสงสัย
“อย่าไปสนใจเลยครับ เขียนนิยายของคุณหนูต่อไปเถอะครับ”
เจมส์กล่าว หญิงสาวพยายามไม่คิดถึงเหตุการณ์ที่กำลังดำเนินอยู่ภายในห้อง หากก็ไม่อาจทนได้นาน สายตาคมตวัดมองหน้าเจมส์
“นายรู้ใช่ไหมว่าพ่อฉันเข้าไปทำอะไรในนั้น… ”
จ้องหน้าเขาอย่างคาดคั้นความจริง
“ไม่มีอะไรหรอกครับ”
เจมส์ทอดสายตามองออกไปยังไร่ข้าวโพด
“งั้นพาฉันไปดู”
“โอ้ว… ไม่ดีมั้งครับ”
เจมส์รู้สึกหนักใจ
“ถ้านายคิดว่าไม่มีความลับอะไร… ก็ต้องพาฉันไปดูให้เห็นกับตาสิ ว่าไม่มีอะไร… จริงป๊ะ”
“เอ่อ…
