บ่ายโมงฝันดีมานั่งรออิงนภาที่โต๊ะรับแขกชั้นล่างของสตูดิโอ พอประตูกระจกสตูดิโอเปิดผลักเข้ามา เขาก็นึกว่าเป็นอิงนภา แต่เป็นหญิงวัยกลางคนเดินยิ้มเข้ามา แล้วเดินเข้ามาสอบถามเขาว่าเขาเป็นเจ้าของสตูดิโอหรือลูกค้าของที่นี่ ชายหนุ่มจึงตอบว่าเป็นเจ้าของสตูดิโอ หญิงวัยกลางคนเลยเอ่ยแนะนำตัวพร้อมบอกว่าจะมาทำหน้าที่ประจำที่นี้สักพักจนกว่าอิงนภาจะมาทำงานได้เป็นปกติ
“ทำไมหนูพีร์ถึงมาทำงานไม่ได้ครับป้า แล้วทำไมเธอไม่โทร.มาแจ้งว่าจะมีคนมาทำงานแทน” ฝันดีซักถามอีกฝ่าย
“พอดีเธอป่วยไม่สบายค่ะ เลยโทร.ลางานกับทางบริษัท และทางบริษัทเลยส่งป้ามาทำงานแทนชั่วคราวค่ะ”
“ป่วยหนักถึงขั้นมาทำงานไม่ได้ และลาหลายวันเลยเหรอครับ” ถามถึงคนตัวเล็กอย่างห่วงใย
“ป้าก็ไม่รู้กับหัวหน้าเหมือนกันค่ะว่าเธอป่วยหนักแค่ไหน แต่ที่แน่ ๆ หัวหน้าป้าบอกว่าน่าจะสามสี่วันถึงจะออกจากโรงพยาบาลได้ค่ะ”
“ครับป้า งั้นป้าไปทำงานของป้าเถอะครับ”
“ค
