บทที่ 12

1494 คำ

ฝันดียิ้มมุมปากให้กับคนตัวเล็ก หล่อนช่างอ่อนเดียงสาเหลือเกิน ยิ่งพยายามดิ้นรนขัดขืนมันก็ยิ่งปลุกเร้าและเป็นการเปิดทางให้เขาได้แนบอิงมากขึ้น เรียวขาทั้งสองข้างก็แยกกว้างออกจากกันเมื่อมีร่างใหญ่ของเขาคร่อมแทรกอยู่ตรงกลางหว่างขาของหล่อน “อ่า! หอมเหลือเกินหนูพีร์ ชูว์! อ่า!" จมูกโด่งสูดกลิ่นกายสาวแรกแย้มตรงหน้าที่ฉ่ำสวาทด้วยน้ำหวาน นิ้วใหญ่สอดแทรกเคล้าคลึงดุนดันเข้าไปในโพรงน้ำดอกรักของอิงนภา ปากหนาตวัดปลายลิ้นสากไล่สัมผัสหน้าโพรงดอกไม้อวบอูม เรียวขาเล็กถีบขาปัดป่ายไปมาอย่างทรมาน ตัวฝันดีเองก็ทรมานแทบจะปริแตกทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้สอดแทรกกระแทกเด้าเข้าไปในร่างเล็ก แม้แต่จังหวะเดียวก็ยังไม่ทันได้ทำ เขาทำเพียงใช้เรียวลิ้นชำนาญสัมผัสเร่าปลุกความปรารถนาให้สาวน้อย ก็หล่อนตัวแค่นี้ หากต้องรองรับความเป็นชายชาตรีของเขาหล่อนคงได้ฉีกขาดเป็นแผลใหญ่น่าดู แม้ว่าธรรมชาติจะสร้างมนุษย์ชายและหญิงมาคู่กัน แต่กว่าจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม