Chapter 26
คนเมาไม่โกหก
“เหี้* !!!”
คือคำแรกที่หลุดออกมาจากปากของอัครวินทร์ เมื่อเขาเปิดประตูบ้านเข้ามา แล้วเห็นหวันยิหวานั่งอยู่บนโซฟาในความมืดทะมึนอย่างกับผีพราย!
มิหนำซ้ำ กลิ่นเหล้ายังคละคลุ้ง...
ชายหนุ่มเปิดไฟเพดาน เห็นว่าสาวน้อยสวมชุดนอน เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว เขาก็แอบกลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ ไม่รู้ว่าเธอโกรธที่มะปรางบาดเจ็บ หรือโกรธเขากลับบ้านดึก ทั้งที่วันนี้สัญญาว่าจะพาไปดินเนอร์และซื้อเสื้อผ้า
แต่แม่ง เรื่องที่มะปรางเจ็บไม่ใช่ความผิดเขาสักหน่อย! ส่วนเรื่องกลับดึกน่ะ... เขาสัญญาไปโดยลืมซะสนิทว่าวันนี้มีนัดกินเลี้ยงกับลูกค้าคนสำคัญ ถึงเลขาจะเตือนเขาตั้งแต่เช้า แต่อัครวินทร์ก็ยุ่งและวุ่นวาย แถมยังลืมเอกสารสำคัญไว้ที่บ้านอีก จะให้เลขามาเอาของให้ เลขาของเขาก็เป็นผู้ชาย เขาไม่อยากให้มีผู้ชายเข้านอกออกในบ้านเขา ระหว่างที่หวันยิหวาอาศัยอยู่ที่นี่
ปิยังกูรน่ะห้ามไม่ได้เพราะเป็นญาติสนิทท
